کوپلینگ های انعطافی:
کوپلینگ های انعطاف ماده به طور معمول نیازی به روغن کاری ندارند و تحت «برش» (Shear) و فشار به خوبی عمل می کنند و می توانند در شرایط عدم انطباق شفت ها به صورت زاویه ای، موازی و محوری کارکرد داشته باشند.
از نمونه های این نوع کوپلینگ ها می توان به موارد زیر اشاره کرد که در ادامه به توضیح آن ها خواهیم پرداخت.
کوپلینگ آرواره ای:
این کوپلینگ، گشتاور وارده را از طریق فشرده شدن یک قطعه الاستومری موسوم به «عنکبوتی» (Spider) منتقل می کند. این قطعه میانی، بین دو آرواره درگیر دو طرف کوپلینگ قرار می گیرد. از این قطعه به منظور کاهش ارتعاشات به ویژه در دستگاه هایی با گشتاور پایین استفاده می شود.
کوپلینگ غلافی:
این وسیله، گشتاور پایین تا متوسط را به کمک غلاف و توپی نر و ماده منتقل می کند. ماده رابط میانی، الاستومری از جنس «EPDM»، نئوپرن یا «Hytrel» است که برای اصلاح عدم انطباق شفت و کاهش ارتعاش و حرکت طولی شفت ها در گشتاورهای پایین تا متوسط مورد استفاده قرار می گیرد.
کوپلینگ تایری:
این نوع از کوپلینگ، المانی از جنس پلی اورتان یا رابر دارد که بین دو توپی قرار گرفته است. به کمک این کوپلینگ ها می توان ضربات و ارتعاش را کاهش داد و در شفت های غیر همراستا از آن ها استفاده کرد. نصب این کوپلینگ ها بسیار ساده است و نیازی به جابه جایی توپی ها یا سایر اتصالات ندارد. همچنین، در گشتاورهای مختلف و سرعت های متوسط تا بالا می توان از آن ها بهره گرفت.
کوپلینگ صفحه ای یا دیسکی:
اساس کار کوپلینگ های دیسکی بر اساس انتقال گشتاور به کمک یک صفحه (دیسک) است. این کوپلینگ ها به طور معمول شامل دو توپی، دو دیسک و یک عضو (جداکننده) میانی هستند که در سرعت های بالا می توان از آن استفاده کرد که هیچ «پس زنی» (Backlash) یا «لقی» هم در آن ها دیده نمی شود و حرکات طولی شفت ها نیز محدود شده است.
کوپلینگ دیافراگمی:
کوپلینگ های دیافراگمی از یک یا چند صفحه یا دیافراگم استفاده می کنند تا گشتاور از بخش خارجی صفحه انعطاف پذیر به بخش داخلی منتقل شود و از آن جا و از طریق یک جداکننده به بخش خارجی صفحه خارجی در طرف مقابل انتقال پیدا کند.
در صورت همراستا نبودن شفت ها، انحراف قطر خارجی دیافراگم، متناسب با قطر داخلی دیافراگم خواهد بود. از این نوع کوپلینگ ها در گشتاور و سرعت بالا بهره می گیرند.