انواع اورینگ در صنابع مکانیک:
اورینگ PTFE:
از جمله مشخصه های ویژه اورینگ های PTFE، مقاومت بالای آن ها در برابر گرما و سرما است. این نوع اورینگ ها می توانند در دمایی بین−73تا260 درجه سانتی گراد مقاومت از خود نشان دهند.
با این وجود، این نوع از اورینگ ها از موادی سخت تشکیل شده اند و بکارگیری آن ها در سیستم های متحرک دشوار است. اورینگ های PTFE همچنین در برابر ترک خوردگی، تنش، مواد شیمیایی و فشارهای زیاد مقاومت بالایی دارند.
این نوع از اورینگ ها را به طور معمول در سیستم هایی همچون فرمان خودروها، فرآوری مواد شیمیایی، انبار مواد شیمیایی و پیستوله های رنگ مورد استفاده قرار می دهند.
اورینگ سیلیکونی:
اورینگ های سیلیکونی بیشتر در سیستم های لوله کشی کاربرد دارند. این نوع از اورینگ ها می توانند دمایی از−84تا 232 درجه سانتی گراد را تحمل کنند. علاوه بر این، مقاومت در برابر آب، اسیدها، اوزون، پرتو ماورابنفش و حرارت از جمله دیگر ویژگی های اورینگ سیلیکونی به شمار می آید.
البته این نوع از اورینگ ها در برابر پارگی و آسیب های فیزیکی مقاوم نیستند و بنابراین نمی توان از آن ها در شرایط دینامیک بهره برد.
از جمله صنایعی که اورینگ سیلیکونی در آن ها کاربرد دارند باید به موراد زیر اشاره کرد:
اورینگ نیتریل:
نیتریل، الاستومری ارتجاعی است که به طور گسترده در صنایع مختلف همچون ماشین آلات سنگین و هواپیماها مورد استفاده قرار می گیرد. این الاستومر را می توان به شکل های مختلفی فرآوری کرد.
نیتریل در دمای عملیاتی−50تا120 درجه سانتی گراد بکار گرفته می شود و نیتریل هالوژنه حتی تا دمای 150 درجه سانتی گراد نیز مقاومت دارد. با این وجود نمی توان از آن در دماهای بالاتر یا به هنگام ترکیب با مواد شیمیایی همچون روغن ترمز و هیدروکربن های هالوژنه استفاده کرد.
نوع دیگری از اورینگ های نیتریل موسوم به «Buna-N» وجود دارد که محصولی سنتزی است و در برابر سایش و پارگی و برخی حلال های شیمیایی مقاومت مناسبی دارد.
مقاومت این ماده در برابر اوزون و هوازدگی بسیار زیاد است که این مقاومت را با ترکیب مواد دیگر می توان بهبود بخشید. البته انتخاب اورینگ Buna-N نیز باید برای شرایط دمایی پایین تر 149 درجه سانتی گراد انجام شود.
لازم به ذکر است که از اورینگ های نیتریل می توان در شرایطی با دمای متغیر و بالا استفاده کرد و برخی از این اورینگ ها حتی تا دمای 327 درجه سانتی گراد نیز مقاومت دارند. از نیتریل به طور معمول در موارد زیر استفاده می شود:
اورینگ HNBR:
اورینگ های HNBR نوعی از اورینگ های نیتریل هستند که به دلیل دوام بالا، در محیط های صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند. این اورینگ ها در دمای بالا و در برابر اکسایش بسیار مقاوم هستند و می توان بدون هیچ مشکلی آن ها را در مسیر مواد شیمیایی همچون روغن و سوخت قرار داد.
اورینگ وایتون:
اورینگ های وایتونی به عنوان جایگزینی برای اورینگ نیتریل به شمار می روند که آب بندی مناسبی را تا دمای 205 درجه سانتی گراد فراهم می کنند. این اورینگ همچنین نسبت به اسیدها، نفت و مواد سیلیکونی مقاوم است و بیشتر در تجهیزات فرآیندی نفت خام مورد استفاده قرار می گیرد.
این اورینگ همچنین مقاومت خوبی در برابر سایش و خوردگی دارد. با توجه به این که اورینگ های وایتونی را می توان در دماها و با سیالات مختلف مورد استفاده قرار داد، در صنایع بسیاری از جمله موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرند.
اورینگ EPDM:
«اتیلن پروپیلن دین ترپلمیر» (Ethylene Propylene Diene Terpolymer | EPDM)، ماده ای با عمر بالا است که در برابر عوامل فرسایشی همچون اوزون، آب، بخار، حرارت، پرتو فرابنفش و اکسیژن مقاوم است.
این ماده همچنین مقاومت خوبی در برابر مواد قلیایی و ترکیبات اسیدی با قدرت متوسط دارد. انتخاب اورینگ EPDM به طور معمول در صنایع داروسازی، پزشکی و غذایی انجام می گیرد.
اورینگ نئوپرن:
اورینگ های نئوپرنی مقاومت خاصی در برابر هوازدگی، تابش فرابنفش، اوزون و همچنین اکسیژن دارند. دمای علمیاتی آن ها گستره ای از−53تا148 درجه سانتی گراد را شامل می شود و در برابر نفوذ و ترک های ناشی از خمش مقاوم هستند.
این ماده همچنین مقاومت بالایی در برابر مبردها، روان کارها، اسیدها و برخی روغن ها دارد. اورینگ های نئوپرنی کاربردهای محدودی دارند و در سیستم های تهویه مطبوع و یخچال ها مورد استفاده قرار می گیرند.
اورینگ پلی اورتان:
پلی اورتان در تماس با دی اکسید کربن، مقاومت بالایی از خود نشان می دهد. همچنین در برابر سایش و تغییر شکل نیز مقاوم است. با این وجود، مقاومت دمایی بالایی ندارد و نمی تواند در دماهای بالاتر از 100 درجه سانتی گراد مقاومت مناسبی داشته باشد.
اورینگ های پلی اورتان در موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرند: