ساختار و نحوه کار عملی فن کویل

ساختار و نحوه کار عملی فن کویل:
از واحدهای فن کویل برای تهویه هوای محل متناسب با نیاز دمایی آن محیط استفاده می شود. در این بخش، عملکرد سیستم فن کویل را توضیح می دهیم.

همان طور که در تصویر زیر نشان داده شده است، دو کانال اصلی «رفت» (Supply) و «برگشت» (Return) وجود دارد که برای تأمین سرما یا گرمای اتاق های مختلف در گرداگرد ساختمان تعبیه شده اند.

واحدهای فن کویل به یک کویل گرمایشی یا یک کویل سرمایشی و یا هر دو کویل گرم کننده و خنک کننده متصل می شوند و هوا را مطبوع می کنند. سپس یک فن موتوری در داخل فن کویل، هوا را به فضای مورد نظر هدایت می کند تا هوا را در داخل اتاق توزیع شود.

در این مدل می توانید «واحد هواساز» (Air Handling Unit) یا AHU اصلی را مشاهده کنید که هوای مطبوع ساختمان را از طریق مجرای اصلی تأمین می کند. هواسازها به گونه ای در ساختمان نصب می شوند که کمترین مسیر را طی کنند تا سیستم بازدهی بیشتری داشته باشند.

انشعاب ها از هواساز خارج می شوند و هوای تازه هر اتاق را تأمین می کنند. هر اتاق به حجم مشخصی از هوای تازه در ساعت نیاز دارد. این هوای تازه به سمت عقب، یعنی ورودی واحد فن کویل، هدایت می شود اما این انشعاب معمولاً مستقیماً به واحد متصل نیست و بین این دو فاصله وجود دارد.

یک فن موتوری هوای تازه را به واحد فن کویل می کشد. فن قبل از اینکه از طریق دیفیوزرهای موضعی هوا را به حرکت در آورد، هوا را در کویل های گرمایشی و یا سرمایشی به حرکت در می آورد.

هنگامی که هوا وارد اتاق می شود، گرمایش/سرمایش را برای افزاد یا تجهیزات داخل آن فراهم می کند. سپس یکی از دو مسیر را طی خواهد کرد. به داخل دریچه هوای برگشت و از طریق کانال برگشت به هواساز مکیده می شود. در غیر این صورت، از طریق یک دریچه مشبک در سقف کاذب به داخل دستگاه فن کویل کشیده می شود.

واحد فن کویل در سقف قرار دارد. شکل زیر یک مثال از سقف کاذب معمولی یک دفتر را نشان می دهد. در سقف دو نوع دریچه وجود دارد: دیفیوزرها که هوا را در اتاق پخش می کنند و دریچه برگشت که هوا را دوباره به داخل می کشد.

هوا از طریق مجرای بازگشت برمی گردد و به سمت سقف کاذب کشیده خواهد شد. ممکن است مقداری از هوای مطبوع با هدایت مستقیم به داخل سقف کاذب هدر داده شود که این را می توان با طراحی خوب کاهش داد. پس از خالی شدن، هوای برگشت با هوای تازه مخلوط شده و به داخل فن کویل کشیده می شود. در غیر این صورت، مجرای اصلی بازگشت این هوا را می مکد و آن را به هواساز برمی گرداند.

واحدهای فن کویل طراحی کاملاً ساده ای دارند. نام فن کویل نیز از اینجا گرفته شده است که اساساً فقط یک فن و یک مبدل حرارتی کویل دارد.

هوا از طریق فیلتر از پشت وارد می شود تا گرد و غبار آن گرفته شود. فیلترها به گونه ای هستند که می توان آن ها را برای تمیز کردن یا تعویض، جدا کرد.

هنگامی که هوا از طریق فیلترها کشیده می شود، وارد فن ها می شود. به طور معمول، فن کویل، بسته به اندازه، یک تا سه فن در داخل خود دارد. در شکل بالا، دو فن مشترکاً در دفتر مشترکی هستند. عامل چرخاندن این فن ها یک موتور الکتریکی کوچک است. فن ها معمولاً بسیار کوچک هستند و توانی در حدود 80 وات دارند.

سپس فن ها هوا را از طریق کویل ها یا سیم پیچ های گرمایشی/سرمایشی وارد می کنند. مبدل های حرارتی کویلی هستند که بسته به نیاز محیط، هوا را به راحتی گرم یا سرد می کنند. بعضی از واحدها فقط گرم می کنند، برخی فقط خنک کننده هستند و برخی دیگر هم از قابلیت گرمایش و هم از قابلیت خنک سازی برخوردار هستند.

مبدل های حرارتی کویل معمولاً از منبع آب گرم و یا سرد که از دیگ های بخار و چیلرهای ساختمان توزیع می شود استفاده می کنند. با این حال، از بخاری های برقی نیز می توان برای اهداف گرمایشی استفاده کرد و بعضی از کویل ها از یک کویل انبساط مستقیم که توسط سیستم تبرید تغذیه می شود، برای خنک سازی استفاده می کنند.

اگر از یک کویل خنک کننده استفاده شود، در جایی که هوای مرطوب گرم روی سطح سرد کویل متراکم می شود، می تواند تراکم زیادی ایجاد کند. کویل خنک کننده رطوبت هوا را از بین می برد. این مایع متراکم از کویل خارج شده و در «سینی چکه» (Drip Tray) در پایین جمع می شود. برای تخلیه این آب باید یک لوله تخلیه نیز تعبیه کرد.

هوا پس از عبور از روی کویل ها، وارد پلنوم تخلیه شده و در کانال هایی با قطر کوچک برای انتقال موضعی توزیع می شود. این کانال ها معمولاً گرد هستند.