فرمول و ساختار شیمیایی کلروفرم

یک داروساز آلمانی به نام مولدنهاور اولین فردی است که کلروفرم را در سال 1830 سنتز کرد. هرچند او به اشتباه این ترکیب را به عنوان اتر کلریک شناسایی کرد. روش سنتز او شامل مخلوط کردن آهک کلردار یا هیپوکلریت کلسیم با اتانول بود.

پس از آزمایش هایی که توسط یوستوس فون لیبیگ و اوژن سوبایران انجام شد این ماده شیمیایی در سال 1834 شناسایی شد. ژان باپتیست دوما، شیمیدان فرانسوی فرمول تجربی آن را کشف کرد و این ترکیب را کلروفرم نامید.

اثر این ترکیب جدید به عنوان یک داروی بیهوشی قوی در سال 1842 توسط رابرت مورتیمر گلاور نشان داده شد که با آزمایش بر روی حیوانات آزمایشگاهی آن را اثبات کرد.جیمز وسیمپسون اولین فردی بود که در سال 1847از آن بر روی انسان در حین عمل جراحی استفاده کرد و باعث شد بعدها به عنوان برترین داروی بیهوشی جهان تبدیل شود.

کلروفرم یک ترکیب آلی نسبتا ساده با فرمول CHCl3است که از یک اتم کربن مرکزی با سه اتم کلر و یک اتم هیدروژن تشکیل شده است. در مولکول کلروفرم نیروهای دافعه بین اتمهای هیدروژن و کلر ساختار این مولکول را به یک چهار ضلعی کامل تبدیل می کند. این نیروها اتم های اطراف را تا حد ممکن از یکدیگر دور می کنند و منجر به تقارن هندسی مولکول و زوایای خاص می شوند.

پیوند درون مولکولی کووالانسی این مولکول را کمی قطبی می کند. این همان چیزی است که باعث می شود کلروفرم در آب حل شود. ساختار یک مولکول نحوه واکنش آن با سایر مواد شیمیایی و همچنین نحوه تعامل آن با عملکردهای بیولوژیکی مانند انتقال دهنده های عصبی را تعیین می کند.

ترکیبات آلی دارای دو یا بیش از دو اتم هالوژن به طور کلی ترکیبات پلی هالوژنه نامیده می شوند. واکنش پذیری بالای ترکیبات پلی هالوژنه آنها را به دسته ای بسیار مهم از مواد شیمیایی تبدیل می کند.کلروفرم نیز متعلق به این خانواده از ترکیبات است. اگرچه مشخص شده است که این ترکیبات تأثیرات نامطلوبی بر محیط زیست و بدن انسان دارند اما صنایع به دلیل کاربرد زیاد و طیف وسیعی از کاربردها همچنان از این ترکیبات استفاده می کنند.