منابع اسید سیلیسیک

غلظت سیلیس محلول با افزایش عمق آب و در امتداد نوار نقاله از اقیانوس اطلس بر سرزمین هند به اقیانوس آرام افزایش می یابد. محاسبات نظری نشان می دهد که انحلال سیلیس در آب با تشکیل کمپلکس SiO2.2H2O آغاز می شود.

چرخه سیلیکای بیوشیمیایی توسط جلبک هایی که به عنوان دیاتوم شناخته می شوند تنظیم می شود. این جلبک ها اسید سیلیکیک را به سیلیس به اصطلاح بیوژنیک پلیمریزه می کنند، که برای ساخت دیواره سلولی آنها استفاده می شود.در خارج از محیط دریایی ترکیبات سیلیکون عملکرد بیولوژیکی بسیار کمی دارند. مقادیر کمی سیلیس توسط برخی گیاهان از خاک جذب می شود تا سپس به شکل فیتولیت ها دفع شود.

تزریق زیر جلدی محلول های اسید ارتوسیلیس در موش ها باعث ایجاد التهاب موضعی شده است و با افزایش محلول، سمیت آن به میزان قابل توجهی کاهش یافته تا حدی که پس از تبدیل محلول به ژل، هیچ اثری غیر از اثرات مکانیکی نداشته است.تحقیقات مربوط به ارتباط آلومینیوم و بیماری آلزایمر شامل توانایی سیلیکیک اسید در آبجو برای کاهش جذب آلومینیوم در دستگاه گوارش و همچنین افزایش دفع آلومینیوم از طریق کلیه می باشد.

اسید ارتوسیلیسیک تثبیت شده با کولین (ch-OSA) یک مکمل غذایی است و نشان داده شده است که می تواند از روند از دست دادن استحکام کششی در موهای انسان جلوگیری کند و تأثیر مثبتی بر سطح و خواص مکانیکی پوست و بر شکنندگی موها و ناخن ها دارد.

اورتو سیلیسیک اسید سندرم ناخن شکننده را کاهش می دهد و تا حدی می تواند موجب جلوگیری در از بین رفتن استخوان ران در موش های صحرایی تخمدانی پیر گردد و افزایش غلظت کلاژن در گوساله ها و تأثیر بالقوه مفید بر تشکیل کلاژن در استخوان های زنان مبتلا به استئوپنیک را به همراه دارد.