کاربردهای کلرید روبیدیوم

روبییدیم کلراید به عنوان افزودنی بنزین برای بهبود تعداد اکتان آن استفاده می شود. نشان داده شده است که این ماده از طریق کاهش ورودی فوتائیک به هسته های فوق بطنی، اتصال بین نوسان سازهای شبانه روزی را تغییر می دهد.

روبیدیوم کلرید یک نشانگر بیولوژیکی عالی غیر تهاجمی است. این ترکیب به خوبی در آب حل می شود و به راحتی توسط ارگانیسم ها جذب می شود. هنگامی که کاتیون +Rb در بدن شکسته می شود، جایگزین کاتیون +K در بافت ها می شود زیرا هر دو عضوی از یک گروه شیمیایی یکسان هستند.

نمونه ای از این موارد استفاده از ایزوتوپ رادیواکتیو برای ارزیابی پرفیوژن عضله قلب است. تغییر شکل کلرید روبیدیوم برای سلول ها، بی شک فراوان ترین کاربرد این ترکیب می باشد. سلول های تحت درمان با محلول هیپوتونیک حاوی RbCl منبسط می شوند و در نتیجه، دفع پروتئین های غشایی امکان اتصال DNA با بار منفی را فراهم می کند.

روبیدیوم کلرید در مطالعات تجربی روی انسان اثرات ضد افسردگی را در دوزهای بین 180 تا 720 میلی گرم نشان داده است. ظاهراً با افزایش سطح دوپامین و نوراپی نفرین و در نتیجه یک اثر تحریک کننده، که به عنوان بی حس کننده مفید خواهد بود.

مطالعه ای با موضوع بالا در سال 1978 میلادی منتشر شده است. بر اساس چکیده این کار، برخی از تأثیرات عصبی فیزیولوژیکی، عصبی شیمیایی و رفتاری روبیدیوم اثبات شده اند. نتایج باعث شده است که روبیدیوم دارای یک عامل ضدعفونی کنندگی و همچنین دارای خواص ضد افسردگی است.مطالعات قبلی بر وری سمیت گسترده در حیوانات نشان داده اند که روبیدیوم را می توان به صورت خوراکی تجویز کرد. فقط اگر غلظت آن در گلبول های قرمز یا سلول های عضلانی به 30 درصد برسد، سمی می شود.

روبیدیوم در آخر قرن نوزدهم توسط پزشکان اروپایی در درمان بیماری های قلبی، سفلیس و صرع به کار رفته است. این مقاله این فرضیه را آزمایش می کند که روبیدیوم ممکن است دارای خواص ضد افسردگی باشد. مقداری اقدامات عصبی شیمیایی و عصبی فیزیولوژیکی روبیدیوم نیز مورد بررسی قرار گرفته است.