تیو فنول یک ترکیب ارگانوسولفور است که گاهی به اختصار PhSH نامیده می شود، و به صورت یک مایع بی رنگ، بدبو و به عنوان ساده ترین تیول معطر وجود دارد. ساختارهای شیمیایی تیوفنول و مشتقات آن مشابه فنول ها هستند به جزء این که اتم اکسیژن در گروه هیدروکسیل (-OH) متصل به حلقه معطر با اتم گوگرد جایگزین می شود.
پیشوند thio- به معنی ترکیب حاوی گوگرد است و هنگامی که قبل از کلمه ریشه ای برای ترکیبی که معمولاً حاوی اتم اکسیژن است استفاده شود، در مورد "تیول" اتم اکسیژن الکل با اتم گوگرد جایگزین می شود.
تیو فنول ها همچنین دسته ای از ترکیبات را که به طور رسمی از خود تیوفنول به دست آمده است، توصیف می کنند که همه دارای یک گروه سولفیدریل (-SH) هستند که به صورت حلقوی به یک حلقه معطر متصل شده اند. لیگاند سولفور در داروی تیومرسال یک تیوفنول می باشد.
روش های مختلفی برای سنتز تیو فنول و ترکیبات مربوطه وجود دارد، اگرچه خود تیوفنول معمولاً برای کارهای آزمایشگاهی خریداری می شود. روش ها شامل کاهش بنزن سولفونیل کلرید با روی، عملکرد گوگرد عنصری بر فنیل منیزیم هالید یا فنیلیتیوم و به دنبال آن اسیدی شدن است.
در واکنش تیوفنول Leuckart، ماده اولیه آنیلین از طریق نمک دیازونیوم (ArN2X) و زانتات (ArS (C = S) OR) است. از طرف دیگر، سولفید سدیم و تریازن می توانند در محلول های آلی واکنش دهند و تیوفنول تولید کنند.
تیو فنول را می توان از کلروبنزن و سولفید هیدروژن روی آلومینا در دمای 700 تا 1300 درجه فارنهایت (371 تا 704 درجه سانتی گراد) تولید کرد. دی سولفید محصول فرعی اصلی می باشد. محیط واکنش خورنده بوده و نیاز به روکش راکتوری یا سرامیکی مشابه دارد. یدیدهای آریل و گوگرد در شرایط خاص نیز ممکن است تیوفنول تولید کنند.