کاربرد الیاف شیشه

موارد استفاده از فایبرگلاس معمولی شامل تشک و پارچه برای عایق بندی حرارتی، عایق الکتریکی، عایق صدا، پارچه های با مقاومت بالا یا پارچه های مقاوم در برابر خوردگی و حرارت است. همچنین برای تقویت مواد مختلف مانند تیرهای چادر، تیر و کمان، پانل های سقف شفاف، بدنه اتومبیل، چوب هاکی، تخته های موج دار، بدنه قایق ها و لانه زنبوری کاغذی استفاده می شود.

این ترکیبات برای اهداف پزشکی مثلا در ساخت گچ های پزشکی استفاده می شوند. از این الیاف به طور گسترده ای برای ساخت مخازن و ظروف FRP استفاده می شود.از شبکه های فایبرگلاس بافته باز برای تقویت روسازی آسفالت استفاده می شود. حصیرهای ترکیبی الیاف شیشه / پلیمر غیربافته از اشباع شده با امولسیون آسفالت و روکش آسفالت استفاده می شود و غشای ضد آب و مقاوم در برابر ترک را تولید می کند. استفاده از میلگردهای پلیمری تقویت شده با این الیاف به جای میلگردهای فولادی نویدبخش کاربرد در مناطقی است که جلوگیری از خوردگی فولاد مورد نظر است.

از این الیاف اخیراً در کاربردهای زیست پزشکی در تعویض مفصل استفاده شده است. استفاده بالقوه دیگر این ترکیبات در کاربردهای الکترونیکی است زیرا الیاف شیشه بر پایه سدیم به دلیل بهبود خصوصیات الکترونیکی می توانند جایگزین باتری های یون - لیتیوم شوند.

الیاف شیشه از زمان کشف این مسئله که آزبست باعث سرطان می شود و حذف بعدی آن از اکثر محصولات محبوبیت بیشتری پیدا کرده است. با این حال ایمنی الیاف شیشه نیز زیر سوال می رود زیرا تحقیقات نشان می دهد که ترکیب این ماده (آزبست و الیاف شیشه هر دو الیاف سیلیکات هستند) می تواند مسمومیتی مشابه آزبست ایجاد کند.

مطالعات دهه 1970 بر روی موش ها نشان داد که الیاف شیشه با قطر کمتر از 3 میکرومتر و طول بیشتر از 20 میکرومتر "یک ماده سرطانزای قوی" است. به همین ترتیب آژانس بین المللی تحقیقات در مورد سرطان دریافت که این ترکیب ممکن است سرطان زا باشد.

انجمن تولیدکنندگان عایق آمریکای شمالی (NAIMA) ادعا می کند که الیاف شیشه با آزبست تفاوت اساسی دارد زیرا به جای اینکه به طور طبیعی ساخته شود ساخته دست بشر است. آنها ادعا می کنند که که الیاف شیشه در ریه ها حل می شود در حالی که آزبست در بدن باقی می ماند. اگرچه الیاف شیشه و آزبست از رشته های سیلیس ساخته می شوند، اما NAIMA ادعا می کند که آزبست به دلیل ساختار بلوری اش خطرناک تر است و همین امر باعث تجزیه آن به قطعات کوچک تر و خطرناک تر می شود.