روش های کاهش تولید و حذف تری کلرواتیلن

در زمان های اخیر، کاهش قابل توجهی در تولید تولید تری کلرواتیلن وجود داشته است. گزینه های مختلفی برای استفاده در چربی زدایی فلزات وجود دارد، هیدروکربن های آلیفاتیک کلر شده در اکثر صنایع به تدریج از بین رفته اند زیرا این امر می تواند اثرات جبران ناپذیری بر سلامتی و مسئولیت قانونی ناشی از آن داشته باشد.

ارتش ایالات متحده با خرید تنها 11 گالن در سال 2005 عملاً استفاده از این ماده شیمیایی را کاهش داده است. از سال 2006 حدود 100 تن آن سالانه در ایالات متحده استفاده می شود. تحقیقات اخیر به جای حذف برای تصفیه و دفع خارج از محل، بر اصلاح محلول تری کلرواتیلن در خاک و آب های زیرزمینی متمرکز شده است.

باکتریهای طبیعی با توانایی تخریب TCE شناسایی شده اند. Dehalococcoides sp تری کلرواتیلن را با دکلره احیا و در شرایط بی هوازی تخریب می کند. تحت شرایط هوازی، سودوموناس فلورسنس می تواند TCE را متابولیزه کند. آلودگی خاک و آبهای زیرزمینی توسط TCE نیز با تصفیه شیمیایی و استخراج با موفقیت برطرف شده است.

باکتری Nitrosomonas europaea می تواند انواع ترکیبات هالوژنه از جمله تری کلرواتیلن را تخریب کند. گزارش شده است که تولوئن دیوکسیژناز در تخریب TCE توسط سودوموناس پوتیدا نقش دارد. در بعضی موارد، Xanthobacter autotrophicus می تواند تا 51٪ TCE را به CO و CO تبدیل کند.

مطالعات مختلف نشان داده است مصرف تری کلرواتیلن می تواند خطر ابتلا به سرطان کلیه را در افراد افزایش دهد و بررسی ها نشان می دهد که این ماده می تواند تومور زا باشد. این ماده با تماس پوستی از طریق آب آلوده و همچنین با لمس خاک آلوده می تواند وارد بدن شود.

بنابراین برای کاهش مواجهه با تری کلرواتیلن، خصوصا کارگران و کارفرمایان باید بهداشت حرفه ای را در محل کار رعایت کرده و با پوشیدن وسایل محافظتی تماس با آن را به حداقل برسانند.افراد عادی نیز می توانند با خواندن برچسب محصولات غذایی، مصرف کمتر خوراکی های فراوری شده و رعایت نکات ایمنی خصوصا در مناطق صنعتی، دریافت تری کلرواتیلن را به حداقل برسانند تا در معرض عوارض حاصل از آن قرار نگیرند.