فیلرهای پلیمری (پرکننده)، مواد نسبتاً خنثی آلی یا معدنی هستند که جهت بهبود خواص فیزیکی پلیمر و همچنین برای کاهش هزینه های محصول از آن ها استفاده می شود. این مواد در حقیقت ذراتی هستند که به رزین و اتصال دهنده ها (پلاستیک ها، کامپوزیت ها، بتن) اضافه می شوند. فیلرها (پرکننده ها) می توانند جامد، مایع یا گازی شکل باشند. ماهیت این مواد به طوری است که فضا را اشغال کرده و بدون تغییر در سایر مشخصات پلیمر، با ترکیبات کم هزینه جایگزینِ رزین گران قیمت می شوند.
دو بخش بزرگ برای استفاده از مواد فیلری (پرکننده)، الاستومرها و پلاستیک ها است، به طوریکه سالانه بیش از 50 میلیون تن مواد پرکننده در کل جهان مصرف می شود. انواع مختلفی از فیلرهای پلیمری مورد استفاده در پلاستیک ها عبارتند از: تری هیدرات آلومینا، رس کائولن، کربنات کلسیم، باریم سولفات، تالک و غیره؛ که متداول ترین این فیلرها در صنایع پلاستیک، کربنات کلسیم و بعد از آن تالک و باریم سولفات است.
با انتخاب مناسب این مواد، نه تنها در بحث کاهش هزینه ها بلکه سایر خصوصیات محصول مانند پردازش نهایی و رفتار مکانیکی آن نیز بهبود خواهد یافت. مواد فیلر (پرکننده) معمولاً سخت تر از پلیمرهای معمولی هستند. بنابراین، افزودن ماده پرکننده باعث افزایش مدول کششی و خمشی پلیمر می شود. از دیگر مزایای مهم فیلرها می توان به مقاومت بیشتر الکتریکی، قابلیت اشتعال کمتر و بهبود مقاومت در برابر اشعه ماورا بنفش اشاره کرد.
از دیگر نکات قابل تأمل این بخش خصوصیات پلیمرهای تقویت شده با فیلر است که این خصوصیات به سه عامل فعل و انفعالات بین ذرات فیلر، ساختار ماده پلیمری و ماهیت شیمیایی سطح ذرات فیلر بستگی دارد.به طورکلی، فیلر توسعه دهنده (اکستندر) ایده آل باید:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
