شرکت یو.اس. استیل با نام فولاد ایالات متحده آمریکا هم شناخته می شود. زمینه فعالیت این شرکت، تولید فولاد های یک پارچه است. دفتر مرکزی آن در پیتسبورگ ایالت پنسیلوانیا قرار دارد.این شرکت 38 امین تولید کننده بزرگ فولاد جهان و 2 امین شرکت تولید کننده فولاد در ایالت متحده آمریکاست.
"جی پی مورگان" در 2 مارس 1901 این شرکت را تأسیس کرد. این شرکت در 25 فوریه همان سال با تعداد دیگری از شرکت ها ادغام شده و ارزش آن ها به 1٫4 (43٫5 میلیارد دلار امروزی) رسید. اولین دفتر این شرکت در ساختمان امپایر(شهر نیویورک) قرار داشت.
"چارلز ام شواب" نیز اولین رئیس شرکت محسوب می شد. در دوران برده داری نیز این شرکت با در اختیار داشتن نیرو های سیاهپوست(که به آنها حقوق کمی اعطا میکردند) بسیار پیشرفت کرد و توانست ارزش سهام خود را افزایش دهد. این شرکت در زمینه دریایی هم فعالیت داشت؛ اما به دلیل بدهی های سنگینی که شرکت متحمل آن شده بود، سهم شرکت یو.اس. استیل تا 50 درصد کاهش یافت.
شرکت یو. اس. استیل آمریکا از نظر سودآوری در زمان جنگ جهانی دوم در رتبه 16(در بین شرکت های آمریکایی) قرار می گرفت. همچنین در 1935 این شرکت بیش از 35 میلیون تومان تولیدات داشت. تعداد کارکنان آن هم به 340 هزار نفر می رسید که این عدد در گذر زمان(دلیل این موضوع هم اتوماسیون و مشکلات شرکت بود) کمتر شد. کشمکش های بسیاری بین دولت مردان و شرکت های فولاد رخ داد و در انتها این شرکت ها را تحت فشار قرار داد. در دوران بعد از جنگ این شرکت ها بار دیگر بازسازی شدند و در مسیر توسعه قرار گرفتند.
در روز های اولیه دولت "ریگان"، امتیاز های مالیاتی زیادی به شرکت های فعال در زمینه فولاد، تخصیص یافت. همچنین وام هایی به آنها تعلق گرفت تا بتوانند مجموعه خود را بازسازی کنند. اما این شرکت ها به جای بازسازی، حوزه کاری خود را گسترش دادند و به مناطق سودآور کوچ کردند. در سال 2003 بعد از ورشکستگی ملی فولاد، یو.اس. استیل به خرید نفت و گاز تگزاس پرداخت و سرمایه خود را افزایش داد و در اینجا بود که این شرکت به رسمیت شناخته شد.
در پایان قرن 20، بیشتر درآمد های شرکت یو.اس. استیل در گرو دارایی های غیر فولادی بود. این شرکت با گسترش فعالیت های خود در اسلواکی و صربستان، به یک شرکت بین المللی تبدیل شد. در سال 2012، به دلیل زیان و بدهی، یو.اس. استیل شرکت های خارج شهر بلگراد را به صربستانی ها فروخت. در 2 می 2014 شرکت بسیاری از کارکنان خود را اخراج کرد و ارزش سهام این شرکت بسیار کاهش یافت.
شرکت یو.اس. استیل مالک بخش کوچکی از خط راه آهن بود که به دلیل ضرر و زیان های متعدد، آن را فروختند(این خط در ناحیه پنسیلوانیا قرار داشت و طول آن 11 کیلومتر بود). علاوه بر این خط، شرکت فولاد آمریکا صاحب خطوط دیگری هم بود که در منطقه "مینه سوتا" واقع شده بود. همچنین بخشی از خطوط بیرمنگام هم به شرکت آمریکایی فروخته شده بود. این شرکت دارای یک ناوگان بزرگ باربری تجاری(در دریاچه های بزرگ) هم بود. فعالیت آنها در زمینه جابه جایی مواد خام بود.