ساختار و تولید هیدرازین

به طورکلی هیدرازین ها به دسته ای از مواد آلی اطلاق می شود که با جایگزینی یک یا چند اتم هیدروژن در هیدرازین توسط یک گروه آلی به دست می آیند. این ترکیب به طور طبیعی توسط برخی از میکروارگانیسم ها مانند مخمر، باکتری ها و قارچ ها تولید می شود زیرا واسطه ای در اکسیداسیون بی هوازی آمونیاک است.

این ترکیب یک ساختار مولکولی ساده دارد. فرمول آن ممکن است به صورت H2N-NH2 نوشته شود تا نشان دهد که پیوند کووالانسی بین دو اتم ازت وجود دارد. از نظر مفهومی، این ساختار با پیوند یک جفت مولکول آمونیاک (NH3) برای تشکیل پیوند N-N، همراه با از دست دادن یک اتم هیدروژن در هر مولکول آمونیاک به وجود می آید.

درون یک مولکول هیدرازین، هر زیر واحد H2N-N دارای یک ساختار هرمی است. این خصوصیات ساختاری شبیه خصوصیات پراکسید هیدروژن گازی است. مانند آمونیاک، هیدرازین یک باز شیمیایی است اما 15 برابر ضعیف تر از آمونیاک است.

هیدرازین یک باز بسیار واکنش دهنده و کاهنده است و به طور گسترده ای در سنتز آلی استفاده می شود. هیدرازین یک باز متوسط است ولی محلول های آبی آن بسیار قلیایی است. این ترکیب با اکسیدان ها، اسیدها، فلزات و اکسیدهای فلزی واکنش شدیدی نشان می دهد و خطر آتش سوزی و انفجار را ایجاد می کند. هنگامی که تا مرحله تجزیه گرم می شود از آن بخارات سمی اکسید نیتروژن، آمونیاک و هیدروژن ساطع می شود که می تواند منجر به آتش سوزی و انفجار شود.

هیدرازین با وجود کاربردهای دارویی یک ترکیب بسیار سمی است. قرار گرفتن در معرض آن در غلظت های بالا می تواند باعث تحریک چشم، بینی و گلو شود و همچنین بر کبد، کلیه ها و سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارد. علائم مواجهه شدید شامل سردرد، حالت تهوع، ادم ریوی، تشنج و حتی کما است. محلول های هیدرازین خورنده هستند و می توانند باعث سوختگی پوست شوند.

در مواجهه با این ترکیب سیستم تنفسی، سیستم عصبی مرکزی (CNS)، چشمها و پوست بیشتر در معرض آسیب هستند. قرار گرفتن در معرض مزمن می تواند باعث آسیب کلیه و کبد شود. سوختن این ترکیب باعث ایجاد گازهای خورنده، سمی و تحریک کننده می شود و بخارات آن می تواند باعث خفگی یا سرگیجه شود.