ریخته گری با مدل تبخیری

ریخته گری با مدل تبخیری چیست ؟
«ریخته گری با مدل تبخیری» (Evaporative-Pattern Casting)، یکی از روش های ریخته گری ماسه ای است که در آن، از مدل های قابل تبخیر برای ساخت حفره قالب استفاده می شود. مدل های مورد استفاده در این فرآیند، معمولا از جنس فوم های پلی استایرن هستند. با ریختن ماده مذاب به درون قالب، مدل تبخیر می شود و ماده مذاب فضای خالی را پر می کند.

کابرد ریخته گری با مدل تبخیری چیست؟
ریخته گری با مدل تبخیری معمولا به منظور ساخت قطعات آلومینیومی مورد استفاده قرار می گیرد. البته این فرآیند در تولید قطعات فولادی و آهنی نظیر لوله های آب و قطعات پمپ نیز کاربرد دارد.

انواع ریخته گری با مدل تبخیری کدام هستند؟
ریخته گری با مدل تبخیری، به دو روش «ریخته گری لاست فوم» (Lost-Foam Casting) و «ریخته گری کامل قالب» (Full-Mold Casting) اجرا می شود:

ریخته گری به روش لاست فوم:
روشی مشابه با ریخته گری دقیق که به جای موم از فوم پلی استایرن استفاده می کند.

ریخته گری کامل قالب:
روشی مشابه ریخته گری ماسه ای و لاست فوم که به جای مدل دائمی (چندبار مصرف) از مدل فوم تبخیری استفاده می کند.

مزایا و معایب ریخته گری با مدل تبخیری چه هستند؟
مزیت های ریخته گری با مدل تبخیری عبارت هستند از:

• قابلیت ساخت قطعات سبک.
• اجرای آسان نسبت به دیگر روش های ریخته گری.
• دقت ابعادی بالا.
• امکان ساخت قطعات پیچیده بدون نیاز به ماهیچه.
• پرداخت با کیفیت و صاف قطعه.
• هزینه پایین نسبت به ریخته گری دقیق به دلیل استفاده از فوم به جای موم.
• عدم نیاز به طراحی رایزر به دلیل خنک کاری سریع مواد مذاب (تبخیر فوم).

از محدودیت های ریخته گری با مدل تبخیری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نیاز به دمای بالا برای تبخیر مدل.
• محدودیت در ساخت قطعات دارای ضخامت های پایین.
• آسیب پذیری بالای مدل ها.
• زمان بر بودن فرآیند اجرا به دلیل مراحل نسبتا زیاد.
• اقتصادی نبودن برای حجم تولید پایین.
• هزینه اولیه بالا در صورت استفاده از قالب های مخصوص مدل سازی.