سیترین یک نوع کوارتز با طیف رنگی زرد تا نارنجی مایل به قهوه ای می باشد. نام این سنگ از زبان فرانسوی citron به معنی لیمویی گرفته شده است. امروزه بیش از 90% سنگهای سیترین فروخته شده در بازار بهسازی شده یا از تغییر رنگ آمیتیست حین حرارت فروخته می شوند. در گذشته تاجران آن را به عنوان سنگ ثروت با خود حمل می کردند و مردم از خواص سنگ سیترین در مشکلات معده و کاهش استرس استفاده می کردند.
سیترین (Citrine) گوهری از خانواده مهم کوارتز است و بعد از آمیتیست (کوارتز بنفش)، مهم ترین عضو خانواده کوارتز محسوب می شود. نام Citrine برگرفته از رنگ زرد لیموئی آن به معنی "لیموئی رنگ" است. این کانی پدیده فلورسانس ندارد. سختی سنگ سیترین 7 در مقیاس موس بوده که از خانواده خود به ارث رسیده.
فرمول شیمیایی این گوهر، SiO2 است و در طبیعت با شکل کریستالی هگزگونال (تریگونال) یافت می شود اما همیشه به صورت بلوری تنها و مجزا نیست و معمولا در کنار گوهرهای دیگری به دست می آید که برخی از اینها، هم خانواده سیترین هستند (مانند کوارتز بی رنگ و آمیتیست) و برخی دیگر نیز، نمونه های متفاوتی از دیگر گوهرها می باشند.
این کانی دارای دو ضریب شکست است و همین خصلت آن، باعث می شود که بتوان به راحتی آن را از شیشه تمیز داد(البته به کمک پولاریسکوپ). این گوهر دارای رنگ خاکه سفید، وزن مخصوص 2٫66 بوده و ضریب شکست نوری 1٫54 الی 1٫55 می باشد. سنگ سیترین بسیار شکننده است، کلیواژ نداشته و فرم شکستگی آن صدفی شکل است.
رنگ سنگ سیترینسنگ سیترین در بازه رنگی زرد تا نارنجی و زرد تا نارنجی مایل به قهوه ای یافت می شود و هرکدام از این رنگ ها، خود در درجه روشنایی و تیرگی متنوعی در دسترس هستند. در واقع این کانی را به عنوان کوارتز زرد رنگ می شناسند و نام آن نیز به همین دلیل، این نام انتخاب شده است.
البته نباید این تمایل ها را با دیگر اعضای خانواده کوارتز اشتباه گرفت زیرا اگر رنگ زرد، بیش از حد به سمتی دیگر متمایل شود، نام گوهر تغییر می کند. به عنوان مثال، رنگ زرد مایل به قهوه ای در سیترین، امری عادی است اما اگر رنگ قهوه ای قوی تر شده و یا تبدیل به قهوه ای با تمایلی کم به قهوه ای گردد، نام گوهر، کوارتز دودی خواهد بود.
عنصر رنگ دهنده در سنگ سیترین آهن است. البته آهن اگرچه باعث ایجاد رنگ زرد می شود اما این زرد بودن، همیشه یکسان نیست و بازه هایی از رنگ زرد را در برمی گیرد.