تشخیص تورمالین اصل

تورمالین را معمولا به صورت پله ای یا مختلط، کابوشن، مهره، حجازی، سنگهای شاتویانت یا شدیدا ناخالصی دار را به صورت کابوشن می تراشند. به دلیل پلئوکروئیسم قوی، سنگهای تیره آن را با صفحه اصلی موازی با محور c می تراشند تا رنگ قوی تر دیده شود.

کریستال های با ارزش و باکیفیت رنگهایی چون صورتی، قرمز سیر و سبز بوده و به علت چند رنگی قوی در جهات مختلف کریستالوگرافی تراش آنها باید به گونه ای باشد که سطح اصلی یا تاج موازی محور اصلی کریستالو گرافی قرار گیرد. در نوع های کمرنگ تر غالبا صفحه تاج نگین عمود بر محور اصلی کریستالوگرافی تراش دده می شود تا نگین حداکثر رنگ را نمایان کند.

سنگ تورمالین به علت های مختلف به روش مصنوعی ساخته نمی شود که یکی از دلایل آن فرمول شیمیایی پیچیده آن است. با حرارت دادن در حدود 450 الی 650 درجه سانتیگراد می توان در رنگ آن تغییرات اندکی ایجاد کرد و از سبز به سبز زمرد و یا از قرمز مایل به قهوه ای به قرمز آتشین رسید.

ته رنگ قرمز نوع پارایبا که ناشی از عنصر منگنز Mn (دوظرفیتی) است را می توان با استفاده از بهسازی حرارتی و افزایش تدریجی دمای کنترل شده از بین برد. البته برخی از تورمالین های مس دار برزیل و موزامبیک به دلیل عدم وجود منگنز کافی نیازی به فرآوری ندارند. در نوع آبی و سبز تیره آن می توان با حرارت دهی آنها به رنگهای روشن تر خود و یا حتی زرد دست پیدا کرد.

در این روش سنگهای قهوه ای ممکن است به صورتی تبدیل شوند. در روشی دیگر از تشعشع اشعه گاما رنگ قرمز را پر رنگ تر و رنگ صورتی را تیره می نمایند. با روش تشعشع حتی می توان نوع کمرنگ را پر رنگ و یا رنگ سبز و زرد را کلا تغییر رنگ داد که تشخیص آنها در حالت عادی ممکن نیست!

روش تشخیص تورمالین طبیعی و اصلهمانطور که گفته شد به علت تنوع رنگ بالای این گوهرسنگ از گذشته تا کنون یکی از اشتباهاتی که افراد عادی مرتکب می شوند در تشخیص این کانی می باشد. یکی از راه های خوب برای تشخیص تورمالین اصل می تواند بررسی مشخصات اپتیکی مثل ضریب شکست بالا و پدیده چند رنگی قوی در آن باشد.

در بازار این سنگ می تواند با یاقوت سرخ، زمرد، اسپینل سبز مصنوعی، توپاز صورتی، زیرکن، ایدوکراز، آمیتیست، آندالوزیت، کریزوبریل، کوارتز دودی، سیترین، پریدوت، دمانتوئید، پرازولیت و یا حتی شیشه های رنگی اشتباه گرفته شود!