گفته میشد کمتر از 15% رنگهای کهربا تیره یا سیاه هستند ولی عده ای بر این باورند که کهربای سیاه رنگ وجود ندارد. دقت کنید شبق یا سنگ جت که به این نام مشهور است اصلا کهربا نیست و صرفا نامی تجاری برای شبق است. درحقیقت کهربا تماما طی فرآیند فسیلی شدن کامل به وجود نمی آید بلکه ناشی از بسپار شدن رزین یا صمغ (polymerized) نیز است.
رنگ کهربا می تواند ناشی از این ناخلصی ها یا درونگیرها مثل شن و خاک و.. باشد که هنگام تشکیل آن درون صمغ هستند. بنابراین هنگامی که به یک کهربای سیاه نور بزنید احتمالا میبینید رنگ آن چیز دیگری است. به نظر من کهربای سیاه متواند نوع نارنجی یا سرخ یا قهوه ای خیلی تیره کهربا باشد.
چرا دیرنه شناسی در کهربا اهمیت ویژه ای دارد؟
دیرینه شناسی کهربادانشمندان با بررسی فسیل های کهربا اعم از حشرات و سن آنها در دوره های متفاوت تاریخی می توانند به سیر تکامل آنها را پی ببرند. فرآیند فسیل شدن جانور در آن یادآور سبک مومیایی مصریان باستان است. در حالت عادی فسیل شدن جانوران موجب از بین رفتن قسمت های نرم بدن آنها می شود این در حالی است که کهربا به صورت محیطی ایزوله و نرم به دور جانور می پیچد.
بدین ترتیب کهربا می تواند در بازسازی اکوسیستم های قدیمی و ارگانیسم ها بسیار ارزشمند باشد هرچند که به دلیل ترکیب شیمیایی صمغ کمک چندانی در شناسایی ارتباط فیلوژنتیک با گیاه تولید کننده صمغ نمی کند. اغلب کهرباهایی که امروزه یافت می شوند مربوط به 30 تا 50 میلیون سال پیش، یعنی پس از انقراض دایناسورها در دوره ترشیاری هستند.
موجوداتی که ممکن است درون صمغ کهربا محبوس شوند شامل عنکبوت و تارهای آنها، برخی کرم ها، حشرات، میکروفسیل های دریایی، قورباغه ها و سخت پوستان، باکتری ها و آمیب ها، میوه ها، قطعات چوب یا گیاه گل، مو یا پر که ممکن است قدمتی بیش از 130 میلیون سال داشته باشند. البته در موارد بسیاری نیز مواد آلی اصلی از بین می روند و بقایا و حفرات مقاومی از جانور مانند کیتین ها باقی می مانند.