ساردونیکس نوع قهوه ای اونیکس با راه راه های سفید ناشی از کالسدونی سفید است که این رنگ قهوه ای مایل به قرمز ناشی از غلظت عنصر آهن در آن می باشند. نام آن از مجموع دو کلمه سارد (Sard سیلیس مایل به قرمز) و اونیکس (Onyx) گرفته شده است. این سنگ از زمان عصر برنز تا کنون استخراج می شده و کلمه سارد از شهری باستانی در ترکیه به نام "Sardis" گرفته شده است.
البته این نکته مهم است که ساردونیکس نباید با کارنلین نارنجی پرتقالی اشتباه گرفته شود زیرا ساردونیکس دارای رنگ پر رنگ تر یا تیره تری از قهوه ای می باشد. ساردونیکس در کشورهایی نظیر ایالات متحده، روسیه، آلمان و برزیل وجود دارد و بهترین نوع آن از هند می آید که نمونه های آن به وفور در بازار ایران دیده می شوند.
استفاده سنگ اونیکس به عنوان سنگ محکم برای کاروینگ و یا تراش آن به شکل کابوشن یا مهره دارای سابقه بسیار طولانی می باشد. این سنگ در زمینه برجسته کاری به خصوص در جواهرات کامئو (cameo) با توجه به اختلاف کنتراست رنگ باندهای آن با زمینه مورد استفاده قرار گرفته است.
برخی از این کارها با اونیکس طبیعی بوده ولی بیشتر موارد تجاری به وسیله عقیق های سیاه بهسازی شده بوده است. در اطاق کهربا در سن پترزبورگ روسیه موزائیک هایی از جنس مرمر و اونیکس بسیار مشهور است.
انیکس در انجیل نیز به عنوان سنگی مقدس برشمرده می شد. در دوره دوم ظهور پادشاهان مصر، از آن در جهت درست کردن کاسه و یا کوزه استفاده میشد. یافته های باستان شناسان استفاده از ساردونیکس را در آثار هنری مینوان؛ دوره شکوفایی تمدن یونانی های دوره 1100 تا 3000 میلادی در جزیره کرت، نشان می دهد.
این سنگ دارای عنصر زمین است که با توجه به تنوع رنگش می تواند چاکرای ریشه (اول)، ناف (سوم) و چشم سوم (چاکرای ششم) را تحت تأثیر قرار دهد. اونیکس سنگی متعلق به استقامت درونی است که توانایی های فرد را برای پایداری تمرکز روانی افزایش داده و وی را قادر به تحمل وظایف دشوار و حتی افسرده کننده در طول مسیر سیر تکامل می کند.