واژه کارنلین (Carnelian) به دلیل رنگ نارنجی خود از کلمه یونانی carneus به معنی رنگ گوشت یا پوست گرفته شده است. این سنگ با واژه Cornelian نیز معروف است. امروزه گاهی سنگ کارنلین را با نام هایی چون عقیق پرتقالی و یا عقیق نارنجی خطاب می کنند.
کارنلین (به انگلیسی carnelian) نوع قرمز مایل به قهوه ای تا قرمز - نارنجی کلسدونی و یا به عبارتی کوارتز میکروکریستالین است. کارنلین هم خانواده عقیق است و معمولا به صورت کابوشن تراشیده شده و گاهی دستخوش برجسته کاری و یا حتی مجسمه های کلکسیونی می شود. مهم ترین ذخایر سنگ کارنلین در برزیل، اورگوئه، روسیه (سیبری)، آلمان، هند و ماداگاسکار است که نسبت به سنگ عقیق به سختی یافت می شود.رنگ کارنلین می تواند از نارنجی رنگ پریده تا تیره را شامل شود.
کارنلین را می توان یکی از قدیمی ترین سنگهای نیمه قیمتی دانست که بشر از آن استفاده کرده است. کشف این موضوع که انسان از مهره های قرمز کلسدونی از اوایل عصر نو سنگی استفاده می کرده شگفت انگیز است. یکی از قدیمی ترین یافته ها از مهره های کارنلیان با تراش های فست مربوط به اواسط دوره پنجمین هزاره قبل از میلاد مسیح در گورستان وارنا (Varna Cemetery) بلغارستان می باشد.
در 4 - 5 مین هزاره قبل از میلاد مسیح نیز سوراخ کاری روی سنگ کارنلین در مِهرگَرْهْ یکی از مناطق سه گانه باستانی بلوچستان پاکستان امروزی انجام میشد. یافته هایی از این سنگ در منطقه باستانی کنوسوس جزیره کرت یونان که مربوط به عصر برنز (1800 سال قبل از میلاد مسیح) است اثبات این است که از کرنلیان در کارهای تزئینی هنری استفاده میشد.
در زمان رم باستان از کرنلیان به عنوان مُهر انگشتری استفاده فراوانی میشد. آنها با واکس زدن به آن در اسناد و نامه های مهم به عنوان مهر و موم کردن و اصالت آن سند استفاده می کردند. مُهر انگشتری از دوره آشور نو، ساخته شده از کارنلیان در بخش کلکسیون مهرهای آسیای غربی موزه بریتانیا وجود دارد که ایشتار، نام یکی از الهه های آشوری؛ ایزدبانوی نشاط عشق را به عنوان خدای ستاره ها نمایان کرده است.
وی هنگامی که بر روی تخت سلطنت می نشسته این انگشتر مقام سلطنتی را همراه خود نگه داشته است. در قرن هشتم پیش از میلاد مسیح، انگشتر مُهر انگشتر کارنلیانی در موزه اشمولین انگلستان وجود دارد که اینانا یا ایشتار را با مردوخ یا مردوک یکی از خدایان باستانی تمدن بابل و اژدهای قرمزش نشان می دهد.