آونتورین (Aventurine) نوع مات کوارتز یا کوارتزیت است که حاوی میانباره ها و ذرات بسیار ریز درخشان روی خود است. نور ورودی به آونتورین به این ناخالصی های برخورد و منعکس شده و پدیده ای ایجاد می کند که به آن آونتورسنسی میگویند. این میانباره ها می توانند به طور جداگانه نیز روی سطح سنگ آشکار و زیبایی و رنگ خاصی به آن بدهند.
وقتی این اینکلوژنها فروان و در جهتی مشترک باشند، انعکاس آنها بسیار چشمگیر است. این خاصیت به همراه رنگهای زیبای این سنگ سبب شده است که آونتورین سنگی بسیار پرطرفدار باشد. اغلب تصور می کنند که آونتورین فقط سبز (اغلب) پر رنگ تا کمرنگ است ولی این سنگ می تواند در رنگهای نارنجی، زرد، قرمز، صورتی، قهوه ای، سفید، خاکستری و آبی یافت شود.
بیشتر ویژگی های فیزیکی آونتورین همان کوارتز است و تفاوت آن می تواند ناخالصی های ترکیب در آن باشد. در حقیقت این درونگیرها به کوارتز بازی رنگ آونتروسنسی می دهند. هرچند که سختی کوارتز 7 در مقیاس موس است ولی اینکلوژن های درونی در نوع آونتورین سبب می شود اندکی نسبت به سنگ کوارتز شفاف ضعیف تر و دارای سختی کمتری باشد.
بیشتر انواع ناخالصی های درونی اونتورین (مانند هماتیت، گوتیت، ایلمنیت) به علت داشتن وزن مخصوص بالاتر از کوارتز سبب می شوند که وزن مخصوص آونتورین بیشتر از کوارتز باشد. یکی از مهم ترین روش های تشخیص سنگ آونتورین اصل می تواند پدیده آونتروسنسی (aventurescence) آن باشد که با حرکت دادن این سنگ در زوایای مختلف نوری پدیدار است. این پدیده اپتیکی می تواند خیلی ضعیف تا قوی باشد.
نام آونتورین به سال های 1700 میلادی، جایی که شیشه سازان ایتالیایی به طور اتفاقی ذرات ریز مس را درون مذاب شیشه ریختند. نتیجه این کار جالب بود و نام آن را آونتورا " avventura " که در انگلیسی به معنی "بر حسب تصادف" را می دهد خواندند. زیبایی شیشه تولید شده و انعکاس نور به ذرات مس درون آن سبب تولید انبوه از این نوع شده و که کم کم به "آونتورین" معروف گشت.
این نمونه ها که امروزه هندی ها بسیار از آنها میسازند، تحت نام دلربا وارد ایران می شوند. دلربا سنگی ساخته دست بشر و بدل آونتورین است و حتی نمونه سنتتیک و آزمایشگاهی اونتورین نیز محسوب نمی شود. قیمت آنها بسیار اندک بوده و امروزه در بسیاری از وبسایت ها حتی برای آنها خواص هم مینویسند!.