سنگ مویزنایت چیست؟

مویزنایت (Moissanite) اولین بار توسط آنری مواسان شیمیدان فرانسوی (Henri Moissan) در سال 1893 هنگامی که در حال تحقیق در دهانه شهاب سنگی کانیون دیابلو آریزونا بود کشف شد. ابتدا وی تصور می کرد که آنها الماس هستند ولی یک سال بعد وی متوجه شد که بر خلاف الماس که از کربن خالص تشکیل شده است، یافته هایش دارای فرمول شیمیایی SiC یا سیلیکون کارباید می باشند. البته ادوارد گودریچ آچسون دو سال قبل از این کشف سیلیکن کارباید مصنوعی را در آزمایشگاهش سنتز کرده بود.

در سال 1905، کانز از انجمن علمی CIAAW به افتخار مواسان، این کانی را مویزنایت نامگذاری کرد. البته جالب است بدانید که آنری مواسان به خاطر خدمات بزرگش در تحقیق و تجزیه عنصر فلئور، و نیز وارد کردن کوزهٔ برقی به خدمت علوم، کوره ای به نام او خوانده می شود. وی در سال 1906 برنده جایزه نوبل شیمی از استکهلم سوئد شد. صورت تصادفی در یک سال پس از دریافت این جایزه در فوریه 1907 در پاریس درگذشت.

مویزنایت در شکل طبیعی خودش بسیار نادر است تا جایی که برخی دانشمندان معتقداند موزنایت منشا خارج از کره زمین را داراست. بررسی ها روی شهاب سنگ های کندریتی کربنی مورچیسون (Murchison) و ذرات سیلیکون کارباید روی این اجرام آسمانی نشان داد که نسبتهای ناهمگون ایزوتوپی کربن و سیلیسیم در آنها وجود دارد که نشان می دهد این ساختار خارج از منظومه شمسی است.

از آنجایی که تقریبا 99٪ این دانه های سیلیکون کارباید در اطراف ستاره های غول سرخ غنی از کربن به تشکیل شده اند. با آزمایشات طیف مادون قرمز این ستاره ها مشخص شد که کاربید سیلیکن معمولاً در اطراف آن ها یافت می شود.تا دهه 1950 منشاء دیگری غیر از سنگ های آسمانی مشاهده نشد.

در سال های بعد از آن مویزنایت به صورت ناخالصی در کیمبرلیت (kimberlite) در یک معدن الماس واقع در جمهوری یاقوتستان در سال 1959 و در سال 1958 در سازند گرین ریور (Green river Formation) واقع در وایومینگ (Wyoming) پیدا شد. وجود مویزنایت در طبیعت حتی در سال 1986 توسط چارلز میلتون زمین شناس آمریکایی مورد سؤال قرار گرفت. کشفیات تازه نشان داده که کانی مویزنایت به صورت طبیعی به عنوان ناخالصی در الماسها، زنولیت ها و سنگ های اولترامافیک (ultramafic) مانند کیمبرلیت و لمپوریت می تواند وجود داشته باشد.