از آنجا که پودر کبالت به طور گسترده ای در محیط پراکنده می شود، ممکن است انسان با تنفس هوا، نوشیدن آب و خوردن غذایی که حاوی عنصر کبالت است در معرض آن قرار گیرد. تماس پوست با خاک یا آبی که حاوی کبالت است نیز ممکن است باعث افزایش احتمال قرار گرفتن در معرض این فلز شود.
فلز کبالت غالباً آزادانه در محیط وجود ندارد، اما وقتی ذرات پودر کبالت به خاک یا ذرات رسوب متصل نیستند، توسط گیاهان و حیوانات بیشتر جذب می شود و تجمع در گیاهان و حیوانات ممکن است رخ دهد. عنصر کبالت برای انسان مفید است زیرا بخشی از ویتامین B12 است، که برای سلامتی انسان ضروری است. کبالت برای درمان کم خونی در زنان باردار استفاده می شود، زیرا تولید گلبول های قرمز را تحریک می کند. کل مصرف روزانه کبالت متغیر است و ممکن است به اندازه 1 میلی گرم باشد.
با این حال، غلظت های زیاد کبالت ممکن است به سلامت انسان آسیب برساند. وقتی با غلظت زیاد، فلز کبالت را از طریق هوا تنفس می کنیم، اثرات ریوی مانند آسم و ذات الریه را تجربه خواهیم کرد. این مسئله عمدتا در افرادی که با پودر کبالت کار می کنند اتفاق خواهد افتاد.
وقتی گیاهان روی خاک های آلوده رشد می کنند، ذرات بسیار ریز کبالت در درون آنها جمع می شوند، به ویژه در قسمت هایی از گیاه که ما از آن تغذیه می کنیم مانند میوه ها و دانه ها. خاک های نزدیک معدن و کارخانه های ذوب فلزات ممکن است حاوی مقادیر بسیار زیادی کبالت باشند، بنابراین جذب آن توسط انسان از طریق خوردن گیاهان آن منطقه می تواند اثرات مخربی بر سلامتی داشته باشد که برخی از آنها شامل:
این اثرات همچنین ممکن است در اثر تابش ایزوتوپ های کبالت رادیواکتیو ایجاد شود. این تابش می تواند باعث عقیم سازی، ریزش مو، استفراغ، خونریزی، اسهال، کما و حتی مرگ شود. این اشعه گاهی در بیماران سرطانی برای از بین بردن تومورها استفاده می شود. این بیماران همچنین از ریزش مو، اسهال و استفراغ رنج می برند.
پودر کبالت ممکن است بیماری هایی مانند آسم با علائمی از سرفه، تنگی نفس تا کاهش عملکرد ریوی، فیبروز ندولار، ناتوانی دائمی و مرگ را ایجاد کند. قرار گرفتن در معرض مزمن پودر کبالت ممکن است باعث کاهش وزن، درماتیت و حساسیت بیش از حد تنفسی شود.