در یک تقسیم بندی، نمایندگی انحصاری فروش ممکن است به دو شکل یک جانبه و دو جانبه وجود داشته باشد. نمایندگی انحصاری فروش یک جانبه که در آن اصیل ملزم است مناطق بازاریابی و فعالیت نماینده تجاری را به طور انحصاری معین کند، به بیان دیگر در این نوع نمایندگی، اصیل موظف است نماینده تجاری دیگری را در آن مناطق به کار نگیرد و گاه نمایندگی انحصاری فروش دو جانبه است که در آن علاوه بر تکلیف اصیل به بکار نگرفتن نماینده دیگر در مناطق مورد نظر، نماینده مکلف است کالاهای دیگری را از منابع دیگر تهیه نکند.
در این صورت بدیهی است که یکی از آثار استقلال نمایندگی فروش یعنی اخذ نمایندگی، از دیگران محدود می شود. از همین رو مهم ترین و شاخص ترین بند قراردادی در اینگونه قراردادها، تصریح به وجود قید انحصار (یک/ دو جانبه) است که باید به دقیق ترین و گویاترین شکل ممکن در نمونه قرارداد نمایندگی فروش مکتوب شود.
قرارداد عاملیت فروش در مقابل قرارداد نمایندگی انحصاری قرار می گیرد. به عبارتی دیگر قراردادهای فاقد قید انحصار است که اصطلاحاً از آن به قراردادهای "عاملیت فروش" تعبیر می شود. در نمونه قرارداد عاملیت فروش، عامل نماینده تجاری است که به استخدام اصیل درمی آید و به امور مورد نظر تاجر از جمله فروش محصول او می پردازد، اما معمولآً فروش را به نام خود انجام می دهد و در مقابل کمیسیون یا حق عاملیت دریافت می کند.
آمر یا اصیل موظف است اطلاعات لازم در مورد فروش، از جمله اقلام آن و قیمت را به عامل فروش ارائه دهد و عامل نیز موظف به فروش طبق آنچه اصیل تعیین می کند می باشد.
به طور مثال، ممکن است برای فروش محصولات برند الف در شهر اصفهان، 10 عامل فروش جداگانه وجود داشته باشد که البته با ضوابط یکسان اما در عرض یکدیگر فعالیت خواهند داشت و در عین حال به دلیل عدم وجود قید انحصار به هر شکل آن، ممکن است در محل کسب وکار خود، به فروش محصولات مشابه سایر برندها نیز اشتغال داشته باشند.