نحوه استخراج و معادن سنگ زیرکن در جهان

زیرکن بیش از 2000 سال است که از جریان های گراولی (ماسه های) استخراج می شود. این استخراج اولیه عمدتا برای به دست آوردن کریستالهای زیبا از نوع گوهری بود. امروزاین بلورها اغلب با معدنکاری یا لایروبی کردن رسوبات غنی از زیرکن تولید می شود. این رسوبات می توانند در کانسارهای ساحلی، کرانه های دریا (لیتورال) یا آبرفتی باشند.

زیرکن دارای وزن مخصوص 4.6 تا 4.7 است که این مقدار بسیار بیشتر از دانه های رسوبات آواری معمولی است که بین 2.6 و 2.8 است. این اختلاف وزن مخصوص ویژه اجازه می دهد تا دانه های زیرکن با جداسازی مکانیکی از رسوبات بازیافت شود.

روش های ویژه جداسازی وزن مخصوص امکان بازیافت آن و سایر مواد معدنی سنگین را از سنگ معدن حتی در درصد های کم نیز هم فراهم می کند. این سنگ معمولاً در عملیات استخراج معادن ایلمنیت و روتایل برای تیتانیوم به صورت محصول جانبی استخراج می شوند.

زیرکن درجه صنعتی از بسیاری از مناطق جهان از ذخایر زمینی و دریایی با منشاء آبرفتی استخراج می شود. در ایالات متحده، این سنگ در ویرجینیا، جورجیا، کارولینای شمالی و فلوریدا استخراج می شود. استرالیا، آفریقای جنوبی، چین، اندونزی، موزامبیک، هند، اوکراین، سریلانکا، ماداگاسکار، برزیل، کنیا و چندین کشور دیگر تولیدکننده مهمی در سال 2014 بودند.

این ذخایر آبرفتی عمدتا شامل دانه های زیر میلی متر زیرکن است که از هوازدگی گرانیت حاصل می شود.زیرکن باکیفیت گوهری صدها سال از رسوبات آبرفتی در سریلانکا، کامبوج، میانمار و ویتنام تولید شده است. ذخایر اخیر آنها در استرالیا، نیجریه و ماداگاسکار است.

سنگهای استخراج شده برای زرگون با کیفیت گوهری باید دارای بلورهایی با اندازه حداقل چند میلی متر با پاکی خوبی باشند. آنها معمولاً از هوازدگی سنگهای کربناتی و سایر انواع سنگهای مرتبط با فعالیت گرمابی حاصل می شوند. برخی از بهترین بلورهای زیرکن با گرید کیفیت بالا مستقیماً از حفره های پگماتیت استخراج می شوند.