نویسندگان اروپایی در آثار قرن هجدهم و پیش از آن از سنگ خون به عنوان هلیوتروپ یاد می کردند. نام هلیوتروپ از hḗlios و trépein یونان باستان به معنی خورشید و چرخش است. طبق گفته مورخ طبیعی باستان، پلینی بزرگ، این سنگ وقتی در حالت غوطه وری در آب جلو خورشید قرار گرفته شود انعکاسی قرمز بازتاب می یابد. در متون قدیمی ایرانی به آن قانداش و در عربی از آن به عنوان حجر الدم یاد میشد. این سنگ محبوب از سال 1912 یکی از سنگهای ماه تولد مارس و به عبارتی جزو سنگهای ماه اسفند و فروردین می باشد.
مهرهای بابلی مربوط به 3000 سال قبل از میلاد، انگشترها و آویزهای رومی از زمان عیسی مسیح و سنگ خون های حک شده توسط مسیحیان اولیه، همه نمایانگر تاریخچه دور این سنگ می باشد. فنجان ها، کاسه ها و گلدان های نفیس ساخته شده در قرن پانزدهم و شانزدهم توسط خانواده هنرمندان لاکچری میسرونی اغلب با سنگ خون ساخته شده و در موزه های لوور، پرادو و انگلیس به نمایش گذاشته شده اند.
آلبرتوس مگنوس؛ زرگ ترین فیلسوف آلمان در سده های میانه، هلیوتروپ را "سنگ بابل" نامیده است و به چندین ویژگی جادویی آن اشاره کرده که از اواخر دوران باستان به آن نسبت داده شده است. پلینی بزرگ (قرن اول) ابتدا ذکر کرد که جادوگران از آن به عنوان سنگی از نامرئی استفاده می کردند. دامیگرون (قرن چهارم) در مورد ویژگی خاص سنگ خون برای ایجاد باران، خورشید گرفتگی و خاصیت ویژه آن در پیشگویی و حفظ سلامت و جوانی نوشته است.
سنگ خون یک نوع سبز تیره اوپک کلسدونی است. به طور عامیانه برخی این سنگ را هنگامی که کاملا اوپک و تک رنگ باشد جاسپر فنسی یا جاسپر خونی میخوانند. شاید به این دلیل باشد که کلسدونی اوپک بسیار به جاسپر شباهت دارد ولی از نظر علمی عدم وجود بافت دانه ای (grainy structure) در سنگ خون آن را در دسته بندی جاسپر قرار نمی دهد و "بلاد استون" یک نام دقیق تر برای این سنگ می باشد.
این سنگ دارای شکستی صدفی و سختی تقریبی 7 در مقیاس سختی موهس است. با این حال، سختی سنگ خون معمولاً کمی کمتر و در حدود 6.5 است. این سختی کمتر و اوپک بودن به دلیل وجود کانی های معدنی و ناخالصی ها در بافت آن است که چند درصد از وزن هلیوتروپ را اشغال کرده اند. سنگ خون معمولا اوپک (نور را عبور نمی دهد) بوده ولی رگه ها و نقاط شفاف کلسدونی نیز در برخی نمونه ها دیده میشود.