ویژگی ها و کاربرد سنگ هالیت

هندسه توزیع رنگ یکی دیگر از جنبه های جالب هالیت ها در سایر مناطق در سراسر جهان از جمله سمنان و نیومکزیکو است و مکانیسم های رنگینگی آنها بسیار کم شناخته شده اند. در مطالعات که تا کنون انجام شده تلاش شده تا توضیح دهند که چه چیزی باعث ایجاد رنگ در سطح اتمی می شود، اما به دلیل ماهیت ناپایدار هالیت در هنگام قرار گرفتن در معرض تکنیک های تحلیلی پیشرفته، تا حد زیادی ناموفق بوده اند.

به عنوان مثال، هالیت در معرض یک پرتو الکترونی (توسط ابزار میکروپروپ الکترونی)، به سادگی تبخیر می شود. با این حال، اگرچه کالر زونینگ اندکی وجود دارند که می توانیم بر اساس کریستالوگرافی و سری های محلول جامد حدس بزنیم، اما سایر توزیع رنگها هنگام تلاش برای تشخیص آنچه اتفاق می افتد بسیار مشکل سازتر هستند. منطقه بندی رنگی اغلب در نوارها (یا مناطق) که در امتداد صفحات رشد کوبیک و گاهی اوقات هشت وجهی) کریستال های هالیت رخ می دهد، تشکیل می شود. این پدیده ممکن است توضیح نسبتاً ساده ای داشته باشد: کریستالوگرافی، کالر زونینگ (منطقه بندی رنگی) را بر اساس وجود یک سری محلول جامد بین هالیت و سیلویت کنترل می‌کند.

به ندرت در طبیعت یک عضو نهایی ماده معدنی یا بلور خالص به دست می آوریم. آنچه ما اغلب می بینیم تغییرات ترکیبی (سری محلول جامد)، به دلیل جایگزینی یک یون معین به جای یون دیگری در کانی هایی است که همساختار با همان فرمول شیمیایی پایه هستند. کانی های معدنی مانند وانادینیت (Pb5(VO4)3Cl) و میمتیت (Pb5(AsO4)3Cl) یا هالیت (NaCl) و سیلویت (KCl) اغلب در صورت وجود عناصر مربوطه با هم متبلور می شوند و در بسیاری از موارد آنها یک عضو واسطه را تشکیل می دهند که هر دو عنصر در یک کریستال را دربر می گیرند.

در مورد هالیت کارلس بد، انحلال/ رسوب مجدد گسترده (ترازایش) منجر به متبلور شدن محلول های نمکی غنی از پتاسیم و سدیم به هالیت می شود که همچنین مقداری پتاسیم را در شبکه بلوری خود گنجانده اند. به دلیل ساختار کریستالی هالیت و سیلویت (ایزومتریک)، پتاسیم اغلب در امتداد وجه های کوبیک در حال گسترش جذب می شود. اینکه آیا این یون های پتاسیم بود یا سیلویت هنوز مشخص نیست. این جایگزینی محلول جامد بین Na و K منجر به نواحی متناوب رنگی و بی رنگ در امتداد صفحات کریستالی می شود.