سنگ هالیت آبی

هالیت (Halite) نام یک کانی تشکیل شده از سدیم کلرید (NaCl) و ماده ای است که عموما آن را به عنوان سنگ نمک می شناسند. هالیت غالباً در سنگ های رسوبی که از تبخیر آب دریا یا آب دریاچه شور به وجود آمده است، وجود دارد. این کانی معدنی معمولاً بی رنگ یا سفید است، اما بسته به اینکلوژنهای سایر مواد، ناخالصی ها و عیوب ساختاری یا ایزوتوپی در بلورها، ممکن است آبی روشن، آبی تیره، بنفش، صورتی، قرمز، نارنجی، زرد یا خاکستری نیز باشد.

در سال 2016، اداره فدرال ایمنی غذا و دامپزشکی سوئیس (FSVO) مطالعه گسترده ای را روی 25 نوع مختلف نمک از سراسر جهان انجام داد. ایوا ون بیک، کارمند روابط عمومی FSVO، توضیح می دهد: «این اولین باری بود که این نوع مواد غذایی را بررسی می کردیم.» اکنون چنین انواع نمک در مغازه های بیشتری یافت می شود و اغلب به عنوان بسیار طبیعی و برای سلامتی مفید معرفی می شوند، در حالی که ما در مورد ترکیب شیمیایی آنها اطلاعات کمی داریم.

نتایج منتشر شده در ماه مه 2016 نشان می دهد که انواع نمک های غیر رایج، در کل، کمتر از نمک معمولی «سالم» هستند، زیرا حاوی ید کمتری هستند. نمک رنگی تنها حاوی 94 درصد کلرید سدیم هستند، در مقایسه با 99 درصد نمک خوراکی معمولی، به این معنی که حاوی عناصر دیگری هستند. آلومینیوم، اورانیوم و کادمیوم از جمله آلاینده هایی هستند که در نمک رنگی یافت می شوند، اگرچه در مقادیر "بسیار کم" برای سلامتی.

جالب است بدانید نمک هیمالیا حاوی مقادیر قابل توجهی آهن است که رنگ صورتی آن را توجیه می کند. با این حال، به شکل اکسید آهن نامحلول است، بنابراین جذب این ماده معدنی برای بدن دشوار است. در نتیجه، FSVO معتقد است که نمک هیمالیا را نمی توان به عنوان منبع تغذیه ای خوب آهن در نظر گرفت.

Codex Alimentarius و فائو (FAO) و سازمان بهداشت جهانی (WHO)، دستور العمل هایی شامل استانداردها و مراجع مربوط به درجه کیفیت نمک از نظر غذایی تحت عنوان «ترکیبات ضروری و فاکتورهای کیفی»، این سند تصریح می کند که محتوای کلرید سدیم نمک غذایی «نباید کمتر از 97 درصد بر اساس ماده خشک، بدون افزودنی ها باشد». محتوای کلرید سدیم در برخی از انواع نمک های غیر رایج تنها 94٪ یا حتی در برخی موارد به 88٪ نیز می رسد.