بوراکس یکی از ترکیب مهم بور و نمک اسید بوریک است. بوراکسی که به صورت تجاری فروخته می شود تا حدی کم آب می شود تا قابلیت نگهداری آن افزایش یابد. چندین ماده معدنی مرتبط با بور که از نظر محتوای آب تبلور متفاوت هستند مانند نمک های دهیدرات، پنتاهیدرات و اکتاهیدرات، بوراکس نیز نامیده می شوند.
خواص مختلف بوراکس به افزایش قدرت پاک کنندگی آن کمک می کند. این ترکیب در پاک کننده ها آب را به پراکسید هیدروژن تبدیل می کند که خواص ضدعفونی کننده دارد. این ترکیب با خواص بازی که دارد کارایی سفید کننده ها یا سایر پاک کننده ها را افزایش می دهد.
بوراکس روند متابولیک بسیاری از موجودات را متوقف می کند و این خاصیت بوراکس آن را به یک ضد عفونی کننده برتر تبدیل می کند. در آزمایشگاه از این ترکیب برای آزمایش دیابت شیرین استفاده می شود و به عنوان نرم کننده آب نیز استفاده می شود.
بوراکس یک پودر کریستالی یا گرانولی غیر قابل احتراق (مقاوم در برابر آتش)، خاکستری مایل به آبی یا سبز، بی بو است. چگالی آن 1.82 و محلول در آب است (38 گرم در لیتر H2O در دمای 20 درجه سانتی گراد).
بوراکس پنتا غیرقابل احتراق است و به طور کلی واکنش پذیری پایینی دارد. هنگامی که در یک ظرف بسته گرم می شود در دمای 128 درجه سانتی گراد ذوب می شود و در 140 درجه سانتی گراد مایع می شود. وقتی در فضای باز گرم می شود، آب تبلور را از دست می دهد و سپس در دمای 742 درجه سانتی گراد ذوب می شود.
این ترکیب طی یک واکنش گرمازا در آب حل می شود و محلول بازی ایجاد می کند. گرد و غبار بور ممکن است با هوا مخلوط و انفجار ایجاد کند. تماس این ترکیب شیمیایی با اکسید کننده های قوی ممکن است آسیب رسان باشد.این ترکیب در برخی از حلال های آلی حل می شود. به طورکلی بوراکس پنتا واکنش پذیری پایینی دارد و به کندی وارد واکنش های مختلف می شود. بوراکس پنتا غیر قابل اشتعال است و خاصیت قلیایی دارد و PH آن بین 8 و 9 می باشد.