هنگامی که این ترکیب برای اولین بار در سال 1920 به طور گسترده تولید شد، کاربرد اصلی آن استخراج روغن های گیاهی از مواد گیاهی مانند سویا، نارگیل و نخل بود. همچنین از آن به عنوان حلال در خشک شویی استفاده می شد.
علاوه بر خشک شویی از PCE به عنوان حلال، چربی گیر و مواد اولیه برای تولید فلوروکربن در صنعت استفاده می شود. استفاده از آن در خشک شویی در 40 سال گذشته به دلیل بهبود سیستم های بازیافت حلال ها و نگرانی های مربوط به سلامت کارگران به شدت کاهش یافته است. با وجود این رکود، تولید کلی آن در سراسر جهان به آرامی در حال افزایش است.
این ترکیب شیمیایی اکنون در کلر زنی در هنگام تولید مواد شیمیایی خشک شویی و تولید مبلمان چوبی، تولید پلاستیک، ساخت و تعمیر خودرو، چربی زدایی تجهیزات الکترونیکی، چربی زدایی سرد و بخار (تکنیک های چربی گیری در مقیاس بزرگ)، تولیدات پتروشیمی و تولید محصولات کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد.
سینتیک و متابولیسم تتراکلرواتیلن در بدن انسان
تتراکلرواتیلن به راحتی پس از استنشاق، بلع و تماس پوستی جذب بدن می شود این ترکیب پس از جذب عمدتا در بافت چربی توزیع می شود. این ترکیب در درجه اول بدون تغییر از ریه ها و به مقدار کمی پس از متابولیسم از طریق ادرار دفع می شود.
این ترکیب می تواند به دنبال مصرف، استنشاق، تماس پوستی یا جذب از طریق چشم باعث تحریک موضعی شود. قرار گرفتن در معرض استنشاق، بلع یا جذب قابل توجه پوستی ممکن است اثرات سیستمیک ایجاد کندبرجسته ترین اثرات کاهش فعالیت CNS است، کاهش تنفس، کما و مرگ می تواند به دنبال قرار گرفتن در معرض مقدار قابل توجهی از این ماده شیمیایی رخ دهد.
روش های قرار گرفتن در معرض تتراکلرواتیلن
از طریق استنشاق
از طریق جذب پوستی
از طریق بلع