کاربرد تیوسیانات جیوه

تیوسیانات جیوه بیشتر در مواد آتش بازی استفاده می شود زیرا هنگام آتش زدن یک مار بزرگ و پیچ در پیچ تولید می کند. این مار به عنوان مار فرعون معروف است. اگرچه برخی از افراد هنوز از آن برای این منظور استفاده می کنند، اما به طور کلی به دلیل تولید گازهای سمی در هنگام وقوع این واکنش از آن اجتناب می شود.

سنتز تیوسیانات جیوه اولین بار احتمالا در سال 1821 توسط شیمیدان معروف Jacns Jacob Berzelius انجام شده است. به دلیل ماهیت یونی این ترکیب شیمیایی، روش های مختلفی برای سنتز آن وجود دارد. تیوسیانات جیوه با واکنش محلول های حاوی جیوه (II) و یون های تیوسیانات تولید می شود. حلالیت کم محصول این واکنش باعث رسوب تیوسیانات جیوه در ته ظرف می شود. همچنین در چندین حلال از جمله بنزن، هگزان و متیل ایزوبوتیل کتون محلول است. اکثر سنتزها با روش بارش به دست می آیند.

این ترکیب شیمیایی کاربردهای کمی در سنتز شیمیایی دارد و اغلب در سنتز ترکیبات مرتبط حاوی جیوه (II) و یا تیوسیانات ها نقش دارد. یون Hg (SCN) 3 می تواند به طور مستقل وجود داشته باشد و به راحتی با عناصر دیگر واکنش نشان داده و ترکیبات مختلفی را تشکیل دهد.

مشخص شده است که تیوسیانات جیوه می تواند محدودیت های تشخیص یون کلرید در آب را با طیف سنجی مرئی ماوراء بنفش بهبود بخشد. این تکنیک برای اولین بار در سال 1952 پیشنهاد شد و از آن زمان تاکنون یک روش رایج برای تعیین یون کلرید در آزمایشگاه های سراسر جهان است.

برای انجام این تکنیک باید این ترکیب شیمیایی را به عنوان یک معرف به یک محلول با غلظت نامعلوم آهن و یون کلرید اضافه کرد. در این فرآیند کلرید آهن باعث تجزیه نمک تیوسیانات جیوه و تجزیه یون تیوسیانات با آهن می شود و آهن (SCN) 2+ تولید می کند، که نور مرئی را در 450 نانومتر جذب می کند.این جذب اندازه گیری غلظت آهن (SCN) 2+ را برای ما فراهم می کند که در نتیجه واکنش بین یون کلرید و تیوسیانات جیوه تولید می شود. از این مقدار به دست آمده می توان غلظت کلرید را در محلول محاسبه کرد.

روش جدیدی در سال 1995؛ برای تعیین غلظت یون کلرید در محلول آبی با استفاده از این ترکیب شیمیایی کشف شد. تیوسیانات جیوه به محلولی با غلظت نامعلوم یون های کلرید اضافه می شود و مجموعه ای از تیوسیانات جیوه و یون کلرید را تشکیل می دهد که نور را در طول موج 254 نانومتر جذب می کند و اندازه گیری دقیق تر غلظت را نسبت به تکنیک فوق الذکر با استفاده از آهن را امکان پذیر می سازد.