ایمنی و خطرات پلی وینیل پیرولیدون

تعداد زیادی از گزارش ها ادعا می کنند که PVP از نظر بیولوژیکی بی اثر و غیر سمی با تحمل پذیری خوب است. داده های عظیمی در مورد مطالعات سم شناسی روی حیواناتی مانند موش، خوک، سگ و خرگوش نشان داد که PVP خوراکی سمیت حاد یا مزمنی را نشان نمی دهد.

در برخی موارد، اثرات بسیار کمی مانند اسهال در دوزهای بالا مشاهده می شود. شواهدی از سمیت از نظر شیمی بالینی، هیستوپاتولوژی و خون شناسی به جز اسهال در دوزهای بالا وجود ندارد. سطح خفیف رسوب PVP خوراکی در غدد لنفاوی مزانتر نیز اهمیت سم شناسی ندارد.

طبق گزارشات، مقدار LD50 برای تجویز خوراکی PVP (متوسط وزن مولکولی 40، 000) در موش صحرایی و خوکچه هندی بیش از 100 گرم بر کیلوگرم وزن بدن است. بنابراین PVP یک ترکیب محرک نیست. حتی در انسان هیچ عوارض جانبی با تجویز PVP خوراکی گزارش نشده است.

ایمنی و خطرات پلی وینیل پیرولیدون

بر اساس مطالعات سمیت انجام شده در سطح بسیار گسترده تأییده شده است که PVP یک ماده بیولوژیکی بی اثر است. هیچگونه عوارض جانبی یا غیر قابل ملاحظه ای بر تجویز خوراکی PVP از طریق مطالعات سمیت حاد یا مزمن مشاهده نشده است.

مشخص شده است که PVP غیر سمی، بی اثر و غیر حساس کننده است بنابراین برای استفاده در حیوانات و انسان ها برای کاربردهای دارویی و غذایی کاملا بی خطر است.محدودیت مصرف روزانه 50 میلی گرم/کیلوگرم در روز حاشیه ایمنی کافی برای PVP را ثابت می کند. مشخص شده است که PVP برای کاربردهای خوراکی و موضعی به هر نحوی بی خطر است.

همچنین بر اساس مشاهدات گزارش شده با توجه به وزن مولکولی، PVP برای استفاده از طریق راه های چشمی و پوستی بی خطر است. استفاده تزریقی PVP با مولکولی بالا با دوزهای مکرر و تجویز از طریق مسیرهای زیرجلدی و عضلانی گرانولوم زیر جلدی نشان داده شده است.