تعیین نسخه مورد نظر
اولین نسخه اینکوترمز در سال 1936 توسط اتاق بازرگانی تدوین شد و بعد از آن در سال های 1953، 1967، 1976، 1980، 1990، 2000 2010، و 2020 مورد بازنگری قرار گرفت. بازنگری و تغییر و اصلاح اینکوترمز به دلیل تغییر در محیط و ابزارهای تجارت بین الملل و توسط اتاق بازرگانی بین المللی انجام می شود. قابل ذکر است از سال 1980 این قواعد هر ده سال یک مرتبه مورد بازنگری قرار گرفته است.
اما باید دقت نمود رعایت این بازه زمانی برای بازنگری یک الزام قانونی نیست، اما اتاق بازرگانی بین المللی به دلیل از بین نرفتن اعتبار و سهولت استفاده و همچنین به روز شدن به موقع آن تلاش می کند این بازه زمانی در نظر گرفته شود و نه خیلی کوتاه و نه خیلی طولانی شود. تفاوتهای قابل توجهی بین نسخ مختلف حتی در یک قاعده وجود دارد که باعث می شود ضرورت اشاره به نسخه مورد نظر طرفین محسوس باشد.
به عنوان مثال قاعده CIP در نسخه 2020 نسبت به نسخه 2010 دستخوش تغییرات مهمی شده است که اهمیت اشاره به نسخه مورد نظر را افزایش می دهد. در قاعده CIP نسخه 2010 تعهدات فروشنده به لحاظ بیمه کالا در حد کلوز C بوده است، اما در نسخه 2020 در همین قاعده تعهدات فروشنده برای پوشش بیمه ای در حد کلوز A است. بنابراین با ذکر عبارت "The Incoterms® 2020 Rules" مقابل قاعده مورد استفاده نسخه مورد نظر مشخص می شود.
تعیین دقیق محل و نقطه مورد توافق
باید دقت نمود استفاده از یک قاعده اینکوترمز بدون تعیین دقیق محل و نقطه مورد توافق طرفین صحیح نیست. فروشنده موظف است کالا را در محل و نقطه ای معین و مورد توافق طرفین و در زمان مقرر به خریدار یا شخص معرفی شده از سوی وی(نماینده یا شرکت حمل) تحویل بدهد. در تمامی قواعد اگر نقطه یا محل مورد نظر، به صورت دقیق تعریف نشده باشد و فقط نام یک کشور یا منطقه نوشته شده باشد، فروشنده می تواند کالا را در بهترین محلی که با اهدافش متناسب است (محلی که فروشنده درون کشور یا منطقه مذکور انتخاب می کند) تحویل دهد.
منظور از نقطه یک آدرس مشخص و تعیین شده است.به عنوان مثال در صورتی که نوشته شود FCA INCOTERMS2020 CHINA، فروشنده هر جای کشور چین که بخواهد می تواند کالا را تحویل دهد. به صورت خلاصه در صورت عدم تعیین محل و نقطه مورد توافق، حق انتخاب با فروشنده است و خریدار حق اعتراض ندارد.
نکته دیگر اینکه در قواعد C شاملCFR، CPT، CIF و CIP که دو محل و نقطه بحرانی وجود دارد، باید هر دو را مشخص نمود. در این قواعد ریسک و خطرات از شهر یا بندر مبدا به خریدار منتقل می شود، در صورتی که پرداخت هزینه های متعارف تا شهر یا بندر مقصد بر عهده فروشنده است. بنابراین باید هر دو نقطه رابه صورت دقیق تعیین نمود.