خطرات استفاده از مالاشیت گرین

مالاشیت سبز اثرات ویژه ای روی مخمر آب و تخم مرغ ماهی دارد. هیچ داروی خاصی در بازار وجود ندارد که بتواند مشکل مخمر آب را در مدت کوتاهی حل کند. به همین دلیل است که با وجود ممنوعیت مصرف آن در صنعت پرورش آبزیان، کشاورزان آبزی پرور با نقض قوانین از مالاکیت سبز استفاده کنند.از جهات دیگر، می توان از آن برای درمان کپک آبشش، خربزه، تریکوفیتون، کرم حلقوی، سل، بیماری کرم نسل سوم و سایر بیماری های باکتریایی استفاده کرد.

وزارت کشاورزی چین سبز مالاشیت را به عنوان یک محصول ممنوعه برای آبزیان اعلام کرده است ولی می توان از آن در ماهیان زینتی که خوراکی نیستند استفاده کرد. مطالعات نشان داده است که وقتی مالاکیت سبز وارد بدن حیوانات آبزی می شود، به سرعت تبدیل به سبز ملاکیت بی رنگ محلول در چربی می شود. مالاکیت سبز دارای اثرات بالقوه سرطان زا، تراتوژنیک و جهش زا است.

استفاده از آن در صنعت پرورش آبزیان توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تأیید نشده است. بر اساس قانون اتحادیه اروپا مقدار کل باقی مانده سبز مالاکیت سبز و بی رنگ مالاکیت در غذاها به 2μg / kg محدود می شود. ژاپن همچنین به وضوح تصریح می کند که بقایای سبز مالاکیت در محصولات آبزیان وارداتی قابل تشخیص نیست بنابراین اثرات آن نیز قابل تشخیص نیست.

روش تشخیص آزمایش مالاشیت گرین

تست MG بر اساس روش رقابتی مالاشیت گرین ایمنی مهار رقابتی است. در طی روش جریان جانبی، بقایای MG در نمونه های استخراج شده به آنتی بادی های مونوکلونال خاص با برچسب کلوئیدی طلا متصل می شوند و ترکیب آنتی بادی ها را مهار می کنند.

سپس MG-BSA روی غشای NC ترکیب شده و منجر به تغییر رنگ خط آزمایش می شود. روش های تشخیص مالاشیت سبز عمدتا روش های تشخیص فیزیکی و شیمیایی و روش های تشخیص ایمونولوژیکی است.

روش های تشخیص فیزیکی و شیمیایی عبارتند از: کروماتوگرافی لایه نازک، اسپکتروفتومتری، کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا، طیف سنجی جرمی کروماتوگرافی مایع، طیف سنجی جرمی کروماتوگرافی گازی و غیره، در مقایسه با روش های تشخیص ایمنی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد.