روش تولید گریدهای کائولن

تمایز اساسی کائولن های گرید پوششی رس های آبدار و کلسینه شده است. رس های آبدار از نظر ساختاری تغییر نکرده و هیدروکسیل های سطحی آب دوست خود را که به اصطلاح آب تبلور نامیده می شود، حفظ کرده اند. بیشتر رس های آبدار که در پوشش ها استفاده می شود با آب شستشو می شود.

گریدهای شسته شده توسط آب با دوغاب شدن رس در آب و سپس سانتریفیوژ یا هیدروسیکلون شدن آن برای حذف ناخالصی ها و تولید کسری از اندازه ذرات خاص، ساخته می شوند. دوغاب تصفیه شده یا آبگیری می شود (برای کاهش ناخالصی های محلول) و خشک می شود، یا تا 70٪ تغلیظ شده و به شکل دوغاب فروخته می شود. رس های شسته شده در آب اغلب برای بهبود روشنایی تصفیه می شوند.

این روند شامل سفید کردن شیمیایی ویا جداسازی مغناطیسی با شدت بالا برای حذف ناخالصی های آهن و تیتانیوم است.خاک رس متورق با آسیاب سایشی خاک درشت حاصل از شستشو با آب رس نرم ساخته می شود. این روند کائولینیت را به صفحات جداگانه و پهن تبدیل می کند و باعث افزایش روشنایی، کدورت و خواص سد کنندگی می شود.

خاک رس ایرفلوات شناور یک کائولن آبدار خشک است که برای کاهش ناخالصی ها و کنترل توزیع اندازه ذرات جدا سازی شده است. صنعت روکش به دلیل رنگ ضعیف تر و ساییدگی بیشتر ناشی از ناخالصی های معدنی، در مقایسه با گریدهای شستشو شده با آب، فقط از مقدار کمی رس شناور استفاده می کند.

رس کلسینه شده با عملیات حرارتی از کائولین آب شسته و سفید شده ساخته می شود. کلسیناسیون در دمای پایین، در دمای 650-700 درجه سانتی گراد، هیدروکسیل های ساختاری را حذف کرده و متاکائولن بی شکل ایجاد می کند. وزن مخصوص از 2.58 به حدود 2.50 کاهش می یابد، در حالی که سختی و تخلخل و در نتیجه روشنایی، کدورت و خاصیت جذب افزایش می یابد.

رس های کاملاً کلسینه شده با حداکثر روشنایی و کدورت، در محدوده 1000-1150 درجه سانتی گراد تولید می شوند. این دما مقدار به اندازه کافی گرم است که ساختار بی شکل را به طور کامل فرو ریزد و در نتیجه وزن مخصوص به 2.6-2.7 افزایش می یابد، بدون این که باعث تغییر شکل کانی به مولیت شود (وزن مخصوص 3.2، سختی 6-7). تعادل کدورت و درخشندگی حاصل از رس های کلسینه شده را می توان با دما، میزان گرمایش و شارهایی که در فرایند کلسیناسیون استفاده می شود، دستکاری کرد.