خواص کاربردی کائولن

به دلیل اهمیت تأثیر کائولن بر خواص نوری پوشش ها، این رس ها در انواع بیشتری نسبت به سایر پرکننده های کاربردی سیلیکات ارائه می شوند تا طیفی از بلوریت و شکل پذیری، کسرهای اندازه ذرات کنترل شده، روشنایی و کدورت را به نمایش بگذارند.

این رس ها که از طریق اصلاح شیمیایی تولید می شوند بیشترین کاربرد دارند. گریدها با پوشش های پراکندگی برای پراکندگی آسان در آب و همچنین تصفیه سطحی استئارات یا سیلان برای بهبود سازگاری با ماتریس های آلی موجود است.

محصولات رس ساختار یافته که در برخی موارد SAMS (آلومینو-سیلیکات های قلیایی مصنوعی) نیز نامیده می شوند، با واکنش کائولن با قلیاها، مانند سیلیکات قلیایی در دما و فشارهای بالا ساخته می شوند. محصولات قلیایی حاصله اساساً صفحات کائولن با لبه های واکنشی بی شکل هستند. واکنش و تجمع بعدی می تواند برای ارائه محصولات با افزایش، اما کنترل شده، سطح تخلخل، جذب روغن، روشنایی، کدورت، استحکام رنگ آمیزی و مسطح شدن باشد.

ویژگی های فیزیکی و شیمیایی کائولن

کائولن یا خاک رس چینی تقریباً سفید رنگ است. بر اساس اندازه ذرات ریز و رنگ خالص از سایر رس های صنعتی متمایز می شود. قابلیت پخش شدن آن در آب آن را به رنگدانه ای ایده آل تبدیل کرده است. ترکیب اصلی کائولن کائولینیت معدنی است، سیلیکات آلومینیوم آبدار که از تجزیه مواد معدنی مانند فلدسپات تشکیل شده است.

نام کائولن از زبان چینی گرفته شده است و به معنی خط الراس بلند است که اشاره ای به تپه ای در جنوب شرقی چین است که در ابتدا خاک رس کشف و مورد استفاده قرار گرفته است. در قرن های 7 و 8، چینی ها اولین کسانی بودند که از کائولن برای ساختن پرسلن استفاده کردند. قرن ها بعد دیگر مناطق جهان توانستند این روند را تکرار کنند.

رنگ سفید کانی می تواند به طور طبیعی وجود داشته باشد یا می تواند پس از پردازش ایجاد شود که مواد معدنی و سایر ترکیبات رنگی را حذف می کند. اندازه ذرات کوچک این کانی به پراکندگی نور سفید آن کمک می کند.