مزایای کلات مس برای گیاهان

یون ها را محلول می کند

برخی از یون های مواد مغذی نسبت به سایرین کمتر در آب حل می شوند. این یون ها تا زمانی که در آب حل نشوند، گیاهان نمی توانند از آنها استفاده کنند. کلاسیون (Chelation) این یون ها را محلول تر می کند و آنها را برای گیاهان قابل دسترس تر قرار می دهد.

جلوگیری از رسوب کردن

در pH بالاتر برخی از یون های فلزی مانند آهن با یون دیگری به نام هیدروکسل (OH-) واکنش می دهند. وقتی این دو یون به هم می پیوندند، دیگر در آب محلول نخواهند بود و رسوب می کنند. این امر به توضیح این موضوع کمک می کند که چرا برخی از گیاهان کلروتیک می شوند و علائم کمبود آهن را در خاک قلیایی نشان می دهند.

کاهش سمیت یون های فلزی

برخی از یون های فلزی در غلظت های بالاتر برای گیاهان سمی می شوند. کلاته یون ها را از آب خارج می کند و غلظت آنها را کاهش می دهد. از آنجایی که گیاهان مستقیما در معرض یون ها نیستند، اثرات سمی یون ها نیز کاهش می یابد.

کاهش شستشو

کلات ها یون ها را جذب کرده و آنها را از آب موجود در خاک دور نگه می دارند. آبی که از کنار مولکول های کلاته شده عبور می کند، دیگر یون ها را نمی شوید و باعث کاهش میزان مواد مغذی در خاک نمی شود.

کمبود کلاته ها منجر به زرد شدن برگ ها، تاخیر در رشد و به طور کلی تولید محصولات با کیفیت پایین می شود. ترکیبات کلاته شده پایدارتر از ترکیبات دیگر هستند. بنابراین، کلات های فلزی به طور گسترده در کشاورزی به عنوان کودهای ریز مغذی برای تامین آهن، منگنز، روی و مس مورد استفاده قرار می گیرند. رایج ترین کلات های مورد استفاده در کشاورزی EDTA، DTPA و EDDHA هستند.

کیلاسیون فلزی بسیار حائز اهمیت هستند زیرا باعث می شود یون های فلزی برای جذب توسط گیاهان بیشتر در دسترس قرار بگیرند. یون های فلزی با بار مثبت مانند Zn+2، Mn+2، Cu+2 و Fe+2 به آسانی با یون های هیدروکسید با بار منفی (OH-) واکنش می دهند و از دسترس گیاهان خارج می شوند. یون های OH- در خاک های قلیایی یا خنثی فراوان هستند.

لیگاندها (مولکولی که به یک اتم فلز مرکزی متصل می شود) یون فلزی را می پوشاند و از یون های OH- اطراف محافظت می کند. سپس این کمپلکس می تواند به راحتی توسط گیاه جذب شود و در آنجا تجزیه شده و به عنوان ریز مغذی مصرف شود.