انواع کلات مس

نمک های مس (سولفات مس)، معمولا به عنوان کود به خاک اضافه می شوند. با این حال، این اشکال مس به راحتی با سایر مواد شیمیایی موجود در خاک واکنش داده و از دسترس گیاه خارج می شود. به منظور محافظت از مس در برابر واکنش با سایر مواد شیمیایی، تولید کنندگان کود کلات مس را تولید می کنند. این عمل با ایجاد یک پوسته شیمیایی در اطراف مس می شود. هنگامی که کلات مس در داخل گیاه قرار گرفت، پوسته جدا می شود و مس برای انجام کار در گیاه آزاد می شود.

مواد مختلفی وجود دارد که می توان از آنها به عنوان کلات کننده برای ساختن پوسته در اطراف مس استفاده کرد. یک عامل کلاته کننده رایج، اتیلن دی آمین تترااستیک اسید (EDTA) است. این ماده به صورت مصنوعی ساخته می شود و برای استفاده در محصولات غذایی دارای گواهی ارگانیک مناسب نیست. EDTA محکم به مس می چسبد و آن را به راحتی رها نمی کند. به عنوان مثال، به افراد مبتلا به مسمومیت با فلزات سنگین (مانند سرب یا جیوه) EDTA داده می شود تا به فلز متصل شود و به طور فیزیکی آن را دفع کند.

علاوه بر این، EDTA فلز خود را رها نمی کند، مگر اینکه فلز دیگری برای جایگزینی وجود داشته باشد. بنابراین، افرادی که با EDTA برای مسمومیت با فلزات سنگین درمان می شوند، اغلب دچار کمبود کلسیم می شوند. در گیاهان هم همینطور است. به عنوان مثال، گیاهانی که EDTA آهن دریافت می کنند اغلب دچار کمبود منگنز می شوند، بنابراین در واقع، شما یک کمبود را با کمبود دیگری مبادله می کنید.

نوع دیگری از کلات موجود در بازار، کلات اسید آمینه است. این محصولات از اسیدهای آمینه (ساختمان های پروتئین) به عنوان پوسته استفاده می کنند. این پوسته با اسید سیتریک به عنوان یک چسب بر روی مس نگه داشته می شود. این محصولات به طور کلی به عنوان کودهای آلی شناخته می شوند.

کلات های اسید آمینه (یا اسید سیتریک) مولکولی کوچک تر از EDTA هستند، بنابراین راحت تر به برگ های گیاه نفوذ می کنند و زمان جذب بسیار کاهش می یابد. همچنین، گیاهان اسید آمینه را به عنوان یک بلوک ساختمانی می شناسند و به راحتی آن را جذب می کنند. هنگامی که داخل گیاه قرار می گیرند، پوسته آمینواسید مانند مس جدا شده و مورد استفاده قرار می گیرد.