پرتوزایی انواع مختلفی دارد که هر کدام دارای خصوصیات متفاوتی هستند. تشعشعات یونیزه کننده رایج که به طور کلی در مورد آنها صحبت می شود عبارتند از:تابش آلفا متشکل از ذرات سنگین و دارای بار مثبت است که توسط اتم عناصری مانند اورانیوم و رادیوم ساطع می شود.
تابش آلفا را می توان به طور کامل توسط یک صفحه کاغذ یا لایه سطحی نازک پوست (اپیدرم) متوقف کرد. با این وجود، اگر مواد ساطع کننده آلفا با تنفس، غذا خوردن یا نوشیدن به بدن وارد شوند، می توانند بافت های داخلی را مستقیماً در معرض تشعشع قرار دهند و بنابراین ممکن است آسیب بیولوژیکی ایجاد کنند.
تابش بتا از الکترون تشکیل شده است. نفوذ آنها از ذرات آلفا بیشتر است و می توانند از 1-2 سانتی متر آب عبور کنند. به طور کلی، یک ورق آلومینیوم با ضخامت چند میلی متر، تابش بتا را متوقف می کند.اشعه گاما تابش الکترومغناطیسی مشابه اشعه ایکس، نور و امواج رادیویی است. اشعه گاما، بسته به انرژی خود، می تواند از بدن انسان عبور کند، اما می تواند توسط دیواره های ضخیم بتن یا سرب متوقف شود.
ذرات بدون بار هستند و مستقیماً یونیزاسیون تولید نمی کنند. اما فعل و انفعالات آنها با اتمهای ماده می تواند باعث ایجاد پرتوهای آلفا، بتا، گاما یا X شود که سپس یونیزاسیون تولید می کنند. نوترون ها نفوذپذیر هستند و فقط با توده های ضخیم بتن، آب یا پارافین می توان جلوی آنها را گرفت. اگرچه ما نمی توانیم حضور تابش را ببینیم یا احساس کنیم، اما می توان آن را با کمترین مقدار اندازه گیری تشعشع شناسایی و اندازه گیری کرد.
مواد پرتوزا طبیعی هستند، بیشتر مردم تصور می کنند که مواد پرتوزا مضر و ساخته دست بشر هستند، اما کاملاً برعکس این امر صادق است. در حقیقت، بیشتر مواد پرتوزا به طور طبیعی در محیط وجود دارند و عمر آنها بسیار بیشتر از انسان بوده است!