تاریخچه کشف مواد پرتوزا

در سال 1896، آنتوان هنری بکرل فیزیکدان فرانسوی (1858-1908) به طور تصادفی دریافت که ماده معدنی غنی از اورانیوم به نام پیچبلند (pitchblende) اشعه های نامرئی و نافذی را ساطع می کند که می تواند صفحه عکاسی محصور در پاکت مات را تیره کند. بنابراین اشعه ها انرژی حمل می کنند. این اشعه ها را رادیواکتیویته یا به سادگی مواد پرتوزا می گویند.

به خود این اشعه ها تابش هسته ای گفته می شود.سپس ماری کوری دانشجوی تحصیلات تکمیلی (1934-1867)، با پیر کوری فیزیکدان مشهور فرانسوی (1909-1949) ازدواج کرد، مطالعه دکترای خود را در مورد پرتوهای بکرل آغاز کرد. او و شوهرش هنگام تحقیق در مورد مواد پرتوزا دو عنصر رادیواکتیو جدید را کشف کردند که آنها را پولونیوم و رادیوم نامیدند.

این دو عنصر جدید خانه های جدول تناوبی را پر کردند و به علاوه، میزان رادیواکتیویته در هر گرم ماده نسبت به اورانیوم را بسیار بالاتر نشان می دهند. در طول یک دوره چهار ساله، کوری ها در شرایط بد کار کردند و بودجه شخصی خود را صرف کردند، کوری ها بیش از یک تن سنگ اورانیوم را پردازش کردند تا یک گرم نمک رادیوم را جدا کنند. رادیوم بسیار مورد توجه قرار گرفت، زیرا حدود دو میلیون برابر اورانیوم رادیواکتیو بود.

اندکی پس از اتمام دوره دکترای خود، هر دو کوری و بکرل برای کار در مورد رادیواکتیویته جایزه نوبل فیزیک 1903 را به خود اختصاص دادند. پیر در سال 1906 در یک حادثه اسب سواری کشته شد، اما ماری نزدیک به 30 سال دیگر به مطالعه رادیواکتیویته ادامه داد.

وی به دلیل کشف دو عنصر جدید جایزه نوبل شیمی را در سال 1911 دریافت کرد، وی تنها کسی است که موفق به دریافت جایزه نوبل در فیزیک و شیمی شده است. اثرات انگشت رادیواکتیو ماری در برخی از صفحات دفترچه یادداشت های او هنوز هم می تواند فیلم را آشکار کند و او از ضایعات ناشی از اشعه رنج می برد. وی در اثر سرطان خون که احتمالاً ناشی از اشعه بود درگذشت، اما تقریباً تا زمان مرگ در سال 1934 در تحقیقات فعال بود.

اصطلاح "تابش" بسیار گسترده است و شامل مواردی مانند نور و امواج رادیویی است. در این زمینه ما به تابش "یونیزه" اشاره داریم، به این معنی که چون چنین تابشی از ماده عبور می کند، می تواند باعث باردار شدن یا یونیزه شدن آن شود. در بافت های زنده، یون های الکتریکی تولید شده توسط تابش می توانند بر روند طبیعی بیولوژیکی تأثیر بگذارند.