چه کسی به صورت حضوری هزینه حمل دریایی را پرداخت می کند؟

زمانی که تقسیم هزینه های بین خریدار و فروشنده از نظر بازرگانی و بر اساس قوانین اینکوترمز مشحص شد، بخش دیگری که نیاز است به آن توجه کنیم این است که از نظر خط کشتیرانی و یا شرکت حمل و نقل، چه کسی باید هزینه های مرتبط با حمل کالا را پرداخت کند. چرا که ممکن است فروشنده کالا، ارسال کننده کالا و اظهار کننده صادراتی در مبدا یکسان نباشند و همچنین ممکن است خریدار، وارد کننده و گیرنده در مقصد افراد متفاوتی باشند.

در بسیاری از موارد، خط کشتیرانی و یا شرکت حمل و نقل امکان تشخیص و یا دسترسی به فروشنده و خریدار واقعی را ندارد و در واقع هر کسی که صورت حساب را بر اساس تاییدیه رزرو (بوکینگ) از خط کشتیرانی و یا شرکت حمل و نقل دریافت کند باید به صورت حضوری نیز هزینه ها را به خط پرداخت نماید.

طرف قرارداد یا صاحب قرارداد

کسی که با خط حمل و نقل سر هزینه های حمل و نقل دریایی مذاکره می کند که می تواند مالک واقعی کالا (BCO) یا حمل کننده کالا به نماینگی از طرف مالک واقعی کالا باشد.

رزرو کننده

کسی که ممکن است جدا از طرف قرارداد باشد و اگر اینطور باشد معمولا نماینده مالک بار است و مسئول رزرو و نگهداری از اسناد مربوط به مالک کالا را دارد.

مسئول بسته بندی/ انباردار

کسی که مسئول بسته بندی کالاهای متعلق به صاحب کالاست. قرارداد با انبار می تواند از طرف صاحب واقعی کالا یا از طرف رزرو کننده (Booking Party) با انباردار منعقد شود.

جابجا کننده

کسی که محموله یا کانتینرها را بین انبار صاحب کالا، انبار بسته بندی و دپوی بندر و خط کشتیرانی جا به جا می کند.در اغلب موارد خط کشتیرانی یا شرکت حمل و نقل کلیه موارد مربوط به حمل کالا، عملیات و اسناد مربوط به پروژه حمل را با رزرو کننده (که ممکن است همان صاحب کالا باشد) هماهنگ می کند.همچنین خط کشتیرانی یا شرکت حمل و نقل برای دریافت کرایه حمل و دستورالعملهای مربوط به بارنامه با رزرو کننده طرف می باشد.

برای سهولت فرایند تجاری ممکن است رزرو کننده هزینه کرایه حمل و یا سایر هزینه های مربوط به حمل و همچنین هزینه های محلی مبدا را به نمایندگی از صاحب کالا تقبل نماید.برای مثال رزرو کننده خط کشتیرانی یا شرکت حمل و نقل و همچنین سایر هزینه ها شامل هزینه بارگیری بار داخل کانتینر، هزینه بازرسی، هزینه اظهار گمرکی، حق الزحمه کالا (عوارض باراندازی)، هزینه های اسناد، هزینه تاییدیه وزن کانتینر(VGM)، هزینه حمل تا بندر بارگیری، هزینه THC در بندر بارگیری، هزینه های جانبی خط، هزینه صدور بارنامه و… را پرداخت کند. در واقع کلیه هزینه های قبل از حمل در این قسمت قرار می گیرد.

همچنین به صورت عرف یکی از طرفین طرف قرارداد (بسته به نوع قرارداد ترم حمل ان) باید هزینه های مربوط به حمل مثل کرایه حمل کشتی تا مقصد، تعدیل بهای سوخت (BAF)، تعدیل نرخ ارز (CAF)، ISPS و هر هزینه اضافه دیگری مانند جریمه کالای خطرناک، اضافه بهای کالای خارج از اندازه استاندارد (ترافیکی) و اضافه بهای کالای با وزن بالاتر از اندازه استاندارد را بر اساس قرارداد فیمابین پرداخت کند.

نکات کلیدی درباره اینکوترمز

باید توجه ویژه ای به نوع هزینه پرداخت کرایه حمل (که معمولا در بخش چهارم بارنامه اشاره شده است) و همچنین اینکوترمز مشخص شده در قرارداد فروش داشت.

نکته بسیار مهم دیگر این است هیچ راه ارتباطی مستقیمی بین اینکوترمز و خط حمل و نقل وجود ندارد. و وظیفه تقسیم مسئولیتها بین طرفین قرداد مستقیما بعهده خودشان می باشد.بدین معنی که طرفین معامله (خریدار/ فروشنده و نماینده آن) نباید فرض کنند با گفتن CIF یا FCA یا EXW، خط حمل و نقل آن ها را بر اساس اینکوترمز شارژ می کند!!به طور معمول بحث و مجادله های زیادی بین طرفین قرارداد و خط حمل و نقل در این خصوص پیش می اید.

اگر طرفی که باید هریک از هزینه های کرایه کشتی را پرداخت کند، چه درمرحله قرارداد بین خریدار و فروشنده و چه در مرحله BOOKING بین خط کشتیرانی و رزرو کننده، از ابتدا به صورت واضح مشخص نشود، به احتمال زیاد باعث ایجاد هزینه های اضافه ای خواهد شد که ممکن است کسی مسئولیت پرداخت انرا بعهده نگیرد و این خود باعث به وجود امدن مشکلات زیادی شود.