به توانایی آب برای هدایت جریان الکتریکی که به غلظت مواد یونی موجود در آن بستگی دارد، هدایت الکتریکی می گویند. با تجزیه نمک ها در آب به یون های مثبت و منفی، جریان الکتریکی توسط این یون ها منتقل می شود که به معنای رسانایی آب می باشد. هر چه آب خالص تر باشد هدایت الکتریکی آن کم خواهد بود و به عنوان یک عایق عمل می کند. ولی وجود یون ها رسانایی الکتریسیته در محلول ها را بالا برده و قابلیت هدایت الکتریکی افزایش و مقاومت الکتریکی کاهش می یابد.
یکی از پارامترهای مهم آزمایشگاهی هدایت الکتریکی می باشد که با اندازه گیری مقاومت محلول ها و بر حسب میزان اسیدیته، قلیائیت و نمک محلول ها تعیین می شود. وقتی تعیین میزان شوری آب مدنظر باشد و یا هدف، به دست آوردن آب خالص باشد، هدایت الکتریکی در آن تعیین می شود. برای اندازه گیری این پارامتر در آزمایشگاه از وسیله ای به نام هدایت سنج آزمایشگاهی یا کنداکتومتر استفاده می شود.
در ساده ترین شکل از این دستگاه، دو الکترود فلزی که از جنس پلاتین می باشند به طور موازی در یک محفظه ی شیشه ای مقاوم مانند پیرکس قرار گرفتند که پیل کنداکتومتری را تشکیل می دهند. هدایت الکتریکی محلول ها با قرار دادن پیل کنداکتومتری درون آن و برقرار کردن یک ولتاژ مناسب اندازه گیری می شود.
جریان برقی که دردستگاه اندازه گیری استفاده می شود، متناوب و با فرکانس بین 60 تا 100 هرتز می باشد. چون جریان برق مستقیم محلول ها را تجزیه الکتریکی می کند.واحد هدایت الکتریکی ویژه آب میکروموس بر سانتیمتر و در سیستم SI، میکروزیمنس بر سانتیمتر می باشد. آب باران هدایت الکتریکی بین 2 تا 100 میکروموس بر سانتی متر و آب های سطحی هدایت الکتریکی بین 90 تا چند هزار میکروموس داشته و هدایت در آب های آزاد برابر با 90000 میکرو موس می باشد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
