در برخی موارد، دمای مولکول های یک مایع در هنگام سرد شدن به پایین تر از دمای انجماد می رسد. در این حالت، حرکات نا منظم مایع از دست رفته و در واقع مایع زیر انجماد می باشد. حال اگر یک دانه کوچک بلور جامد را در درون محلول بیندازید و یا یک همزن را به دیواره داخلی ظرف حاوی مایع بکشید، در اطراف آنها تبلور ایجاد می شود.
در این صورت دمای محلول به دمای نقطه انجماد باز می گردد تا تعادل پایدار مایع- جامد دوباره برقرار شود. در واقع این فرآیند تبلو، باعث تولید گرما می شود تا دمای محلول به نقطه انجماد برگردد.بعضی از مایعات حالت زیر انجماد خود را می توانند به مدت طولانی نگه دارند. در واقع مولکول های این دسته از مایعات در طی فرآیند سرد شدن، به جای آنکه شکل هندسی منظم مربوط به بلور داشته باشند، با آرایش نا منظمی جامد می شوند.
توجه داشته باشید که این دسته از مواد ویسکوزیته نسبتا بالایی دارند و معمولا شکل مولکولی آنها پیچیده است، بنابراین به سختی متبلور می شوند. به این دسته از مواد، جامدات بی شکل یا شیشه مانند می گویند. قیر، شیشه و برخی پلاستیک ها در این دسته قرار می گیرند. به بیان دیگر این دسته از مواد را با سرد کردن تدریجی می توان رقیق کرد و همچنین با تغییرات بسیار آهسته در حالت زیر انجماد متبلور نمود.
نقطه انجماد نرمال
نقطه انجماد به عنوان مشخصه ای از مایعات محسوب می شود که در آن نقطه، مایع به جامد تبدیل می شود. نقطه انجماد نرمال یک مایع به دمایی گفته می شود که در آن دما، مایع و جامد تحت فشار کل یک اتمسفر در حال تعادل باشند. در واقع در دمای انجماد، دمای سیستم مایع - جامد مورد نظر ثابت باقی می ماند تا تمام مایع، منجمد گردد.
به میزان گرمایی که از مواد شیمیایی در این نقطه گرفته می شود تا یک مول از آن ماده منجمد شود، گرمای مولی تبلور می گویند. این مقدار در واقع با تفاوت انرژی گرمایی (ΔH) مایع و جامد برابر می باشد. به عبارت دیگر، در دمای انجماد، مقدار گرمای گرفته شده از ماده مورد نظر به اندازه ای خواهد بود که در اثر آن، نیرو های جاذبه بین مولکول های مایع، سبب کشیده شدن مولکول ها به سمت یکدیگر شود و بدین صورت مایع به جامد تبدیل گردد.