DOP در بسیاری از وسایل منزل از جمله سفره، کاشی کف، پرده دوش، شیلنگ باغ، لباس بارانی، عروسک، اسباب بازی، کفش، لوله های پزشکی، روکش مبلمان و آسترهای استخر استفاده می شود. این ترکیب یکی از آلاینده های هوای داخل خانه ها و مدارس است. مواجهه معمولی با DOP بسیار محتمل است زیرا به عنوان حامل عطر در لوازم آرایشی، محصولات مراقبت شخصی، مواد شوینده لباس، ادکلن، شمع های معطر و خوشبو کننده های هوا استفاده می شود.
بیشترین تماس با DOP از طریق غذا با میانگین مصرف 0.25 میلی گرم در روز انجام می شود. این ترکیب همچنین می تواند به مایعی نشت کند که با پلاستیک در تماس است. DOP خیلی سریع تر به حلال های غیر قطبی جذب می شود (به عنوان مثال روغن و چربی موجود در غذاهای بسته بندی شده در PVC).
غذاهای چرب که در پلاستیک های حاوی دی او پی بسته بندی می شوند مانند محصولات شیر، ماهی یا غذاهای دریایی و روغن به احتمال زیاد غلظت بیشتری دارند. سازمان غذا و دارو (FDA) استفاده از بسته بندی حاوی DOP را فقط برای غذاهایی که محتوی آب هستند مجاز می داند.
DOP می تواند از طریق تخلیه پساب کارخانه های تولید لاستیک و مواد شیمیایی به آب آشامیدنی نشت کند. محدودیت EPA ایالات متحده برای این ماده در آب آشامیدنی 6 ppb است. این ماده همچنین معمولاً در آب بطری دیده می شود اما برخلاف آب لوله کشی EPA سطح آب بطری را تنظیم نمی کند.
سطح DOP در برخی از نمونه های اروپایی شیر 2000 برابر بیشتر از حد مجاز آب آشامیدنی EPA است. سطح این ترکیب در برخی از پنیرها و خامه های اروپایی حتی تا 200000 ppb در سال 1994 بوده است. علاوه بر این، کارگران در کارخانه هایی که از DOP در تولید استفاده می کنند، مواجهه بیشتری دارند. محدوده مجاز آژانس OSHA برای مواجهه شغلی 5 میلی گرم در متر مکعب هوا است.