عنصر کالیفرنیوم یک فلز رادیواکتیو است که عضوی از گروه اکتینیدهای جدول تناوبی است. نمونه ای از خود فلز هنوز تولید نشده است. انتظار می رود که به راحتی توسط هوا، بخار و اسیدها مورد آسیب قرار گیرد. کالیفرنیوم، ششمین عنصر ترانس اورانیومی در سال 1950 تولید شد.
عنصر کالیفرنیوم یک عنصر مصنوعی و رادیواکتیو است که در طبیعت یافت نمی شود. یک اکتینید و یکی از 15 عنصر رادیواکتیو و فلزی در انتهای جدول تناوبی می باشد. فلز خالص، سفید نقره ای، چکش خوار و بسیار نرم است که می توان آن را به راحتی با تیغ برش داد. کالیفرنیوم از نظر شیمیایی نسبتاً واکنش پذیر است. در دمای اتاق به آرامی در هوا تغییر رنگ می دهد. ورقه های فلز شروع به اکسید شدن می کنند، اما شدت آن زیاد نیست.
تعداد ایزوتوپها (اتمهای یک عنصر با تعداد نوترونهای متفاوت): 20 ایزوتوپ که نیمه عمر آنها با عدد جرمی 237 تا 256 مشخص است.عنصر کالیفرنیوم اولین بار در سال 1950 در برکلی، کالیفرنیا با شلیک هسته های هلیوم (ذرات آلفا) به سمت کوریوم 242 موفق به ساخت آن شدند. در این فرآیند ایزوتوپ californium-245 به دست آمد که نیمه عمر آن 44 دقیقه است. کوریوم به شدت رادیواکتیو است و سه سال طول کشید تا چند میلی گرم مورد نیاز برای آزمایش را جمع آوری کند.
این ششمین عنصر ترانس اورانیوم مصنوعی (فراتر از اورانیوم) در گروه اکتینیدها بود که کشف شد. این کشف زمانی رخ داد که شیمی دانان کوریوم 242 را با ذرات آلفا (اتم های هلیوم بدون الکترون) در شتاب دهنده ذرات سیکلوترون 60 اینچی بمباران کردند.
هر واکنش هسته ای Cf-245ایزوتوپی با نیمه عمر حدود 45 دقیقه است و نوترون آزاد ایجاد کرد. دانشمندان حدود 700000 اتم Cf-245 را تولید کردند که مکعبی با 27 نانومتر بود. پس از تجزیه و تحلیل شیمیایی، دانشمندان تایید کردند که یک عنصر جدید کشف شده است.
در سال 1958، کالیفرنیوم در مقادیر بیشتر (1.2 میکروگرم) برای اولین بار توسط تامپسون و محقق بوریس کانینگهام در راکتور آزمایش مواد در آیداهو در مدت پنج سال تابش نوترونی پلوتونیوم 239 جدا شد. 252-Cf در حال حاضر بیش از 63 میلی گرم تولید و به فروش رسیده است.