خطرات مولیبدن بر روی سلامتی انسان

بدن انسان به مقدار بسیار کمی از مولیبدن نیاز دارد. اما دقت کنید که این ماده معدنی در بسیاری از فعالیت های اصلی بدن انسان نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. مثلا این عنصر به عنوان کاتالیزور در پنجاه آنزیم مختلف در بدن انسان فعالیت دارد. به عبارت دیگر می توان گفت بدون آن، بسیاری سم های کشنده و یا سولفیت ها در بدن به وجود می آید.

در این صورت برای سلامتی انسان تا حد زیادی خطر ساز است. بهبود گردش خون، بالا بردن جریان آن، تعادل اسید اوریک بدن، کمک به افزایش طول عمر، یک ریز مغذی ضد سرطان مؤثر و قوی، مانع از پوسیدگی دندان، ترمیم حفره های دندان و دهانی و پیشگیری از یکسری بیماری مزمن از جمله خواص مولیبدن هستند. مولیبدن به مقدار فراوان در بسیاری از غذا ها و خوراکی ها وجود دارد.

در مقابل، میزان زیاد این ماده معدنی نیز دارای اثرات سمی است. بنابراین می تواند آسیب های شدید و جبران ناپذیری داشته باشد. وجود مقادیر خیلی زیاد از این عنصر می تواند باعث تشنج و بیماری های روانی گردد. از جمله سایر عوارض می توان به ایجاد نقرس و ورم در بدن، منجر به کمبود مس در بدن، ضعیف شدن استخوان ها، کم شدن قدرت باروری، ناراحتی معده، اسهال و یا بی اثر کردن داروهایی مانند استامینوفن اشاره کرد.

کاربرد مولیبدن برای گیاهان

مولیبدن در حقیقت یکی از هشت عنصر ریز مغذی و ضروری برای رشد گیاهان می باشد. هفت عنصر دیگر عبارتند از: روی، مس، بور، نیکل، آهن، منگنز و کبالت. این عنصر جز ضروری درون دو آنزیمی محسوب می شود که نیترات را به نیتریت و سپس به آمونیوم تبدیل می کنند. در واقع در سنتز آمینواسید ها در گیاهان کاربرد دارد. به علاوه این عنصر برای تعدادی از باکتری های تثبیت کننده نیتروژن اتمسفر ضروری است. گیاهان همچنین به منظور تبدیل شکل معدنی فسفر به فرم آلی، از مولیبدن استفاده می کنند.

به عبارت دیگر، برای تضمین سلامت گیاهان و برداشت حداکثری محصول به این عنصر نیاز است. مولیبدن می تواند از طریق کود های شیمیایی به خاک اضافه شود. غلظت عنصر مولیبدن در کود های نیترات آمونیوم 56، در کود های فسفاتی 45 و در کلرور پتاسیم 26 میلی گرم در کیلوگرم گزارش شده است. لازم به ذکر است که پودر مولیبدن می تواند به عنوان کود برای برخی گیاهان بکار رود، مانند گل کلم.