عنصر تکنسیم (Technetium) با نماد شیمیایی Tc، یکی از عناصر شیمیایی جدول مندلیف است که عدد اتمی آن 43 می باشد. این عنصر در حقیقت چهل و سومین عنصر جدول تناوبی بوده که در گروه VIIB و دوره پنجم جدول تناوبی قرار دارد. در واقع عنصر تکنسیوم یک فلز واسطه (Transition Metals) خاکستری مایل به نقره ای، رادیواکتیو و بلورین است.
عنصر تکنسیم نخستین عنصر مصنوعی ساخت بشر است که در طبیعت یافت نمی شود. لازم به ذکر است که این عنصر با نام تکنتیم یا تکنتیوم نیز شناخته می شود.واژه تکنسیوم به معنای مصنوعی از کلمه یونانی تکنتوس (techneton) گرفته شده است. این عنصر برای اولین بار در سال 1936 میلادی، در آزمایشگاه دانشگاه کالیفرنیا و به مدیریت ارنست ارلاندو لارنس و به واسطه یک سیکلوترون 37 اینچی تولید شده است.
در حقیقت این عنصر، اولین عنصر مصنوعی ساخت بشر است. یک سال بعد، یعنی در سال 1937 میلادی، برای نخستین بار توسط دانشمند ایتالیایی کارلو پرییر (Carlo Perrier) و همکارش امیلیو سگره (Emilio Segrè) کشف شد. این دانشمند در واقع عنصر تکنسیم را از نمونه مولیبدن که آقای لارنس برای آنها فرستاده بود، کشف کرد. این نمونه به وسیله هسته دوتریوم در دانشگاه برکلی کالیفرنیا بمباران شد که در طی این فرآیند، ایزوتوپ Tc-97 به وجود آمد.
جای خالی در جدول تناوبی مندلیف برای عنصر شماره 43، مدت ها قبل شناخته شده بود. در واقع، دیمیتری مندلیف پیش بینی کرده بود که این عنصر کشف نشده خصوصیاتی شبیه به منگز خواهد داشت. وی نام اکامنگنز (Ekamanganese) را برای آن در نظر گرفته بود. در سال 1925 میلادی و به اشتباه گزارش شد که عنصر شماره 43 کشف شده است. حتی نام masurium را برای این عنصر انتخاب کرده بودند.
با توسعه انرژی هسته ای در اواسط قرن بیستم، نخستین نمونه شناخته شده عنصر 43، به وسیله واکنش های هسته ای تولید شد و در جدول قرار گرفت. همانطور که بیان شد، تکنسیوم اولین عنصری است که به صورت مصنوعی به دست آمد.بعد از کشف تکنسیوم، تحقیق و جستجو در زمین به منظور یافتن این عنصر در منابع طبیعی آغاز شد. در سال 1962 میلادی، ایزوتوپ Tc-99در مقادیر بسیار جزئی به عنوان محصول فوری روش شکاف هسته اورانیوم 238 در آفریقا به دست آمد.
این کشف توسط دو دانشمند به نام های کنا (B.T Kenna) و کوردا (P.K. Kuroda) صورت گرفت. بررسی ها نشان می دهد که عنصر تکنسیم به شکل طبیعی در نقاط دیگر جهان نیز وجود دارد. به عنوان مثال، بعضی از ستارگان غول پیکر قرمز دارای این عنصر هستند. لازم به ذکر است که وجود این عنصر در ستاره های قرمز، می تواند فرضیه به وجود آمدن عناصر سنگین در ستارگان را قوت بخشد.