برق گیر شکاف میله
برق گیر شکاف میله که ساده ترین نوع برق گیر است، در ساختارش دو الکترود میله ای دارد که یکی از آن ها به خط و یکی به زمین متصل شده است. این دو میله ممکن است به شکل شاخ مانند قرار بگیرند. البته این نوع سرج استرها معایبی نیز دارند که شامل موارد زیر است.
وجود این معایب باعث شده تا برق گیر های شکاف میله ای به صورت پشتیبان و مکمل در کنار برقگیر های اصلی به کار برده شوند.
برق گیر دفعی
سرج استر دفعی دارای یک محفظه اطفا کننده سری با شکاف هوایی است که این محفظه خاموش کننده آرک بوده و مانند یک تویوپ فیبر است. این تویوپ به محض تخلیه موج گاز آرک تولید کرده و از بین می رود. جریان تخلیه زمانی به داخل زمین جاری می شود که، اضافه ولتاژ ناگهانی بتواند شکاف تیوپ فیبر و آرک در شکاف سری را ایجاد کند.
برخی از فیبر های دیواره های تیوپ مورد حمله آرک قرار می گیرند و در نتیجه این حرکت مقدار زیادی گاز غیرهادی و نسبتا سرد ایجاد می شود. این گاز، هوای یونیزه شده اطراف آرک را پاک می کند و با سرعتی زیاد از تیوپ خارج می شود.
آرک در لحظه جریان صفر از میان می رود و به دلیل بالا بودن اثر یونیزاسیون دوباره به وجود نمی آید. در این نوع از برق گیرها حداکثر میزان جریان با جریان اتصال کوتاه در نقطه اتصال برابر است. برای محافظت از خطوط انتقال در بناهای مختلف خصوصا برج ها از سرج استرهای دفعی استفاده می شود.
برق گیر دریچه
مجموعه ای از دریچه های (مقاومت ها) سری با شکاف های جرقه ای که بدنه ای سرامیکی دارند، برق گیر دریچه را ایجاد می کنند. جنس این مقاومت ها از سرامیک کاربید سیلیکونی خاص است. این برق گیر در ولتاژ های خاصی عایق است و در ولتاژ های زیاد کاملا هادی می شود. زمانی که سیستم ولتاژ در حالت عادی قرار داشت، عبور جریان قطع می شود.
زیرا دریچه ها در ولتاژ بالا مقاومتی کمی داشته ولی ولتاژ آن ها در حالت عادی زیاد است. در ایستگاه های تولید، پست های برق، کابل ها، ماشین های الکتریکی و خطوط هوایی از برق گیرهای دریچه استفاده می شود. 4 نوع از برقگیر های دریچه شامل موارد زیر می باشد: