واکنش عنصر اکسیژن با عناصر دیگر

واکنش عنصر اکسیژن با فلزات قلیایی گروه اول جدول تناوبی

از خواص عنصر اکسیژن این است که با عناصر گروه 1 واکنش سریعی دارد. اکسید فلزات قلیایی در آب محلول هایی بازی تشکیل می دهند. محصولات حاصل از سوختن فلزات قلیایی، پایداری بالایی دارند. در صورت ترکیب عنصر اکسیژن با فلزات قلیایی اکسید هایی با فرمول شیمیایی M2O تولید می گردد. این اکسیدها اگر تحت حرارت قرار بگیرند فلزات قلیایی در واکنش با اکسیژن سوخته و شعله ور می شوند.

واکنش با عناصر گروه 2 جدول تناوبی (فلزات قلیایی خاکی)

این ماده با تمام فلزات گروه قلیایی خاکی به جز بریلیوم، اکسیدی با فرمول شیمیایی MO تشکیل می دهد. سرعت انجام واکنش در این دسته از فلزات قلیایی کمتر است. برای اینکه واکنش بین اکسیژن و فلزات قلیایی خاکی صورت بگیرد، به حرارت یا همان گرما نیاز است.

واکنش عنصر اکسیژن با عناصر گروه 13

در ابتدا باید گفته شود که عناصر این گروه واکنش های متفاوتی با اکسیژن دارند. عناصر این گروه می توانند اکسیدهای فلزی و نافلزی با اکسیژن بسازند. اکسید فلزات در آب خاصیت بازی و اکسید نافلزات خاصیت اسیدی دارند. عناصر این گروه به جز آلومینیم و گالیم اکسیدهایی با فرمول کلی M2O3 می سازند. در این فرومل M نماد فلز است.

واکنش با عناصر گروه 14

عناصر این گروه شامل نافلزات و شبه فلزات است. عناصری که در بالای گروه قرار دارند اکسیدهای اسیدی تشکیل می دهند. درواقع از بالا به پایین خواص اسیدی این اکسیدها کاهش می یابد. اکسید فلزات این گروه مانند PbO آمفوتر هستند.

واکنش با گازهای نجیب

گروه 18 مربوط به گازهای نجیب است. گاز هایی مانند هلیوم، نئون، آرگون، کریپتون، زنون و رادون در این دسته اند. گازهای نجیب معروف به گازهای بی اثر هستند و بنابراین با اکسیژن وارد واکنش نمی شوند. در این میان تنها زنون در دمای پایین و فشار بالا ترکیباتی به شکل XeO3 و XeO4 تشکیل می دهد. دلیل این اتفاق انرژی یونش پایین زنون است تا اتم الکترونگاتیو اکسیژن بتواند الکترون های آن را جذب کند.