عنصر فلوئور یک اکسنده بسیار قوی است. بنابراین نمی توان آن را از راه اکسیداسیون تهیه نمود. این مولکول از طریق الکترولیز محلول الکترولیتی شامل پتاسیم فلوئورید حل شده در هیدروژن فلوئورید مایع تولید می شود.
کانی فلورین یا فلوئوریت به فرمول شیمیایی (CAF2) از مهم ترین کانی فلوئور در طبیعت است. از این کانی می توان عنصر فلوئور را به دست آورد. رنگ های زرد، سبز، صورتی، آبی، بنفش، بی رنگ و گاه سیاه برای این کانی ثبت شده است. این کانی در سیستم کوبیک (مکعبی) متبلور شده، نیمه شفاف بوده و دارای جلای شیشه ای است. وزن مخصوص این کانی 18/3 و سختی آن 4 است.
این کانی اغلب فضای خالی بین سایر کانی ها را پر کرده و در طبیعت بیشتر به صورت رگه ای مشاهده می شود. فلوئوریت با کانی های کلسیت، کوارتز، باریت و سولفید های گوناگون همراه است. میزان ذخایر فلوئوریت کشور مکزیک با 32 میلیون تن در رتبه اول ذخایر جهان قرار دارد.
کشور های آفریقای جنوبی و چین به ترتیب با 30 و 23 میلیون تن رتبه های دوم و سوم و فرانسه با 10 میلیون تن و اسپانیا با 6 میلیون تن در رتبه های چهارم و پنجم جهان قرار گرفته اند. بر اساس اطلاعات وزارت صنایع و معادن ایران، در سال 2001 میلادی در مجموع بیش از 1/3 میلیون تن ذخیره احتمالی و بالغ بر 5/1 میلیون تن ذخیره قطعی فلورین در کشور ما ایران وجود داشته است.
نگرانی هایی در مورد امکان مسمومیت در نتیجه مصرف آب حاوی ترکیبات فلوئوری وجود دارد. اما شواهدی که دلالت بر ایجاد چنین مسمومیتی کند در دست نیست. میزان زیاد فلوئور باعث لکه دار شدن استخوان، باقی ماندن کلسیم زیاد و اختلال در تشکیل بافت پیوندی خواهد شد. این اثرات در شرایط کمبود ویتامین سی، پروتئین و کلسیم تشدید هم می گردد.
تجمع لکه ها بیشتر بر روی دندان های پیشین آرواره بالا می باشند. کارگران کارخانجاتی که به نحوی با املاح حاوی فلوئورید در ارتباط هستند بیشتر در خطر مسمومیت قرار دارند. مانند کارخانجات ذوب آلومینیوم.علایم مسمومیت با این ماده: بی اشتهایی و متراکم شدن توده های استخوانی (اسکلروز) در استخوان های ستون فقرات، لگن و ران ها همراه با اختلالات عصبی.