عنصر تلوریم، بسیار شکننده، جامد جلادار و با مشخصات فلزی است که به راحتی له می شود. به عبارت دیگر، این عنصر در حالت بلوری خود به رنگ سفید- نقره ای و در حالت خالص دیگر درخشش فلزی دارد. خصوصیات قابل توجه تلوریوم از ساختار اتمی آن ([36Kr] 4d105s25p4) ناشی می شود. همانطور که مشخص است، اوربیتال p لایه آخر در این عنصر در حال پر شدن است. این عنصر دارای دو اوربیتال نیمه پر و یک اوربیتال پر در اوربیتال p خود است.
از این رو می تواند در دو پیوند کووالانسی شرکت کند. پس حالت های اکسیداسیون +2 و -2 را خواهد داشت. همچنین با توجه به آرایش الکترونی آن مشخص است که شش الکترون در دورترین لایه الکترونی آن وجود دارد.توجه داشته باشید که تلوریوم یک عنصر شیمیایی به نسبت کمیاب و نیمه فلزی (Semimetallic) است. در واقع از نظر خصوصیات فیزیکی و ظاهری شبیه فلزات است. در حالی که از لحاظ شیمیایی مانند نا فلزات عمل می کند.
همانطور که گفته شد، عنصر شماره 52 جدول تناوبی متعلق به خانواده اکسیژن است. این شبه فلز شبیه عنصر قلع است، در حالی که از نظر شیمیایی مثل عناصر سلنیوم و گوگرد رفتار می کند. از طرفی از نیم رسانای نوع پی (p-type) بوده که رسانایی آن نسبت به نور حساس می باشد. در واقع رسانایی آن در صورت مواجهه با نور تا حدودی افزایش پیدا می کند. تلوریم را می توان به فلزات دیگر از جمله طلا، مس، نقره و قلع اضافه کرد. توجه داشته باشید که این عنصر در حالت مذاب می تواند باعث فرسایش مس، آهن و فولاد ضد زنگ گردد.
عنصر شماره 52 جدول تناوبی در آب نا محلول است. در حالی که با اسید سولفوریک، اسید نیتریک، محلول سیانید پتاسیم و هیدروکسید پتاسیم واکنش می دهد. بوی تلوریم نظیر بوی سیر است. شکل های قابل دسترس آن معمولا به صورت شمش، تخته ای، لوله ای، گرد و پودر است. همچنین در هنگام سوختن در هوای عادی، شعله هایی به رنگ آبی مایل به سبز تولید می کند (به دلیل تولید اکسید تلوریم). از دیگر ویژگی های عنصر تلوریوم می توان به موارد زیر اشاره کرد.
شبه فلز یا فلزوار (Metalloid) به عناصری از جدول تناوبی گفته می شود که خواص آنها میان فلزات و نافلزات است. به طور کلی خواص فیزیکی آنها بیشتر شبیه به فلزات، اما رفتار شمیایی آنها همانند نافلزات است. این دسته از عناصر شیمیایی، معمولا سطح صیقلی و براقی دارند. در اثر ضربه خوردن خرد می شوند. در نتیجه می شکنند، از این رو چکش خوار نیستند. به عبارت دیگر، شبه فلزات جامد هایی شکننده با ظاهری فلزی می باشند. این دسته عناصر تمایل دارند که در طی واکنش با سایر اتم ها، الکترون های خود را به اشتراک بگذارند.
از دیگر خواص آنها اینست که بیشتر نیمه هادی بوده و رسانایی گرمایی متوسطی نیز دارند. برخی از آنها مانند آرسنیک و آنتیموان، الکتریسیته را مانند فلزات هدایت می کنند. همچنین دارای اکسید های آمفوتری یا اسیدی ضعیف می باشند. این عناصر بیشتر به صورت ترکیب وجود دارند. شش شبه فلز شناخته شده عبارتند از: عناصر بور، سیلیکون، ژرمانیوم، آرسنیک، آنتیموان و تلوریوم.