اتر یک ترکیب آلی است که در قرن سیزدهم برای اولین بار با واکنش الکل اتیلیک با اسید قوی تولید شد. خواص این ترکیب کاملا شناخته شده بود اما ساختار شیمیایی آن تا سال 1851 توسط الکساندر ویلیامسون (1904-1824) تعیین نشد.
این ترکیب برای اولین بار توسط WTG مورتون (1819-1868)، دندانپزشک بوستون به عنوان ماده بی حسی برای از بین بردن درد استفاده شد. مورتون در مورد اتر از شیمیدانی به نام چارلز تی جکسون (1880-1855) اطلاعات گرفته بود و و نتیجه موفقیت امیز بود.در نهایت در حدود سال 1956 اتر با داروهای بیهوشی جدید که قابل اشتعال نیستند و خطر کمتری برای سلامتی دارند، جایگزین شد.
اتر یک مایع بی رنگ، شفاف و فرار است که در گروه ترکیبات آلی طبقه بندی می شود. اترها معمولا بوی مشخصی دارند وهمچنین قابل اشتعال هستند. اترها غیرفعال هستند درنتیجه معمولا به عنوان حلال روغن، چربی، رزین، موم و عطر استفاده می شوند.دلیل اینکه اترها یک حلال خوب یرای بسیاری از ترکیبات آلی هستند، توانایی آنها در تشکیل پیوندهای هیدروژنی و ترکیب با گروه های آلکیل متصل به اکسیژن است.اترها به دو گروه تقسیم می شوند:
نام گذاری اترها
دو روش برای نامگذاری اترها وجود دارد. اولین روش این است که ابتدا گروه آلکیل را در دو طرف اتم اکسیژن به ترتیب حروف الفبا مرتب کرده و سپس کلمه «اتر» را بنویسید. به عنوان نمونه اتیل متیل اتر دارای یک گروه اتیل و یک گروه متیل در دو طرف اتم اکسیژن است، این روش را روش نامگذاری رایج اترها می گویند.
اگر دو گروه آلکیل یکسان باشند، اتر دی [آلکیل] نامیده می شود. به عنوان مثال دی اتیل اتر، اتری است با یک گروه اتیل در هر طرف اتم اکسیژن.دومین روش نامگذاری توسط IUPAC ارائه شده است. برای مثال نام IUPAC برای اتیل متیل اتر متوکسی اتان خواهد بود.
در اترهای حلقوی پیشوند «oxa » نشانگر جایگزینی کربن با اکسیژن در حلقه است مانند اکسوسیکلوپنتان که در آن چهار اتم کربن و یک اتم اکسیژن وجود دارد.تتراهیدروفوران (THF) نام رایج اتر حلقوی «اکسوسیکلوپنتان» است که یک حلال آلی است که با آب مخلوط می شود. ما می توانیم فرمول کلی اترها را به صورت ROR، RO-Ar یا Ar-O-Ar بنویسیم.